Απανταχού καψούρηδες χρόνια σας πολλά! Η σημερινή ημέρα ήταν είναι και θα είναι μια πολλή δυνατή συναισθηματικά μέρα για όλους αυτούς που αγαπάνε, που αισθάνονται, που σκεφτονται και ξενυχτάνε. Δυνατές σχέσεις χτίζονται στην ζωή του ανθρώπου με κάποιες να κρατάνε πολύ και άλλες λίγο, κάποιες είναι τοξικές και σου κάνουν κακό κάποιες άλλες σε βοηθούν να πας ψηλά και να προοδεύσεις στην ζωή σου. Υπάρχουν σχέσεις που σε τρελαίνουν και σε φτάνουν στα όριά σου και άλλες που σε κρατουν σε γαλήνια ηρεμία και βρίσκεις τον εαυτό σου. Υπάρχει όμως και μια σχέση διαφορετική απο τις άλλες.

Μια σχέση αγάπης, μίσους, πάθους, τρέλας, νεύρων, ηρεμίας, ψυχαγωγίας, λατρείας, θαυμασμού με όλα αυτά να δημιουργούν τα πιο δυνατά δεσμά! Ξέρετε για ποια σχέση μιλάω.. Για αυτήν που σε πληγώνει και την αγαπάς περισσότερο, για αυτήν που σε τρελαίνει και θες να σπάσεις την τηλεόραση αλλά μετά είσαι πάλι εκεί για να την δεις, για αυτήν που λές σήμερα δεν θα πάω να την δω γιατί κάνει κρύο και γύρω στις 19:00 είσαι με το μπουφάν και το κασκόλ σου κουλουριασμένος στην θέση σου. Μιλάω για την αιώνια καψούρα με τα τρία πιο ξεχωριστά γράμματα.. (Α)γάπη (Έ)ρωτας (Κ)αψούρα

Όλα αυτά που συναντήσαμε λοιπόν πιο πάνω, η συγκεκριμένη σχέση τα εμπεριέχει και τα χωράει όλα. Ο κάθε ένας απο μας έχει διαφορετικό δέσιμο με την ομάδα και την εκδηλώνει ξεχωριστά. Μα ένα είναι σίγουρο και βάζω και το χέρι μου στην φωτιά, πως όλοι την αγαπάμε το ίδιο και δεν θα πάψουμε και ποτέ. Όταν κάτι σε πληγώνει πολύ, αφάνταστα πολύ, η συμβουλή για την προσωπική ζωή είναι να το παρατάς και να πορεύεσαι χωρίς αυτό, εδώ όμως τα πράγματα κυλούν διαφορετικά. Η συγκεκριμένη “βαλεντίνα” μας έχει πληγώσει πολλάκις και όχι απλά την αγαπάμε αλλά αν κάποια στιγμή έρθει κάποια πανδημία (λέμε τώρα ένα ακραίο σενάριο) και κάνουμε να μυρίσουμε ΑΕΚ για λίγους μήνες ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΣΤΕ! Κάνουμε λες και δεν έχουμε πάει να την δούμε ποτέ. Για αυτό λέω ότι είναι μια τελείως διαφορετική σχέση αγάπης.

Επειδή σε κάθε άρθρο μου βάζω την προσωπική μου πινελιά που χαρακτηρίζει τον τρόπο σκέψης μου αλλά και την κάθετη αγάπη προς την ομάδα, έτσι και τώρα θα τονίσω ένα σημείο. Ακολούθησα την ΑΕΚ απο πολύ μικρός και δεν διανοήθηκα ποτέ μου να σταματήσω να το κάνω. Ταυτίστηκα με τις ιδέες της και την διαφορετικότητα της. Αλλά να σας πω την αλήθεια; Την λάτρεψα και την αγάπησα στα δυσκολότερα χρόνια της ιστορίας της, στα χρόνια της απόλυτης μαυρίλας και στενοχώριας! Εγώ εκεί ένιωσα την καρδιά μου να χτυπά δυνατά, έβλεπα τους χιλιάδες πιστούς που γέμιζαν το στάδιο για να βρεθούν κοντά της να της συμπαρασταθούν και να πανηγυρίσουν την επάνοδό της. Γνωρίζω ότι σας πικραίνω την καρδιά σε αυτό το κομμάτι του άρθρου αλλά ξέρετε πως νιώσατε τώρα; Έτσι όπως νιώθουμε σε αυτή την σχέση αγάπης όλοι μας, με σκαμπανεβάσματα, αλλαγή συναισθημάτων και άλυτα ερωτήματα που πλημμυρίζουν τα μυαλά μας.

Θέλεις τόσα να πεις κι άλλα τόσα να γράψεις για να εκφράσεις την διαφορετικότητα αυτής της σχέσης. Το πόσο ισχυρά είναι τα συναισθήματα του κάθε πιστού ακόλουθου της ΑΕΚ. Η κίτρινη στρατιά που ποτέ δεν απογοητεύεται, παρά μόνο καψουρεύεται την ομάδα. Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που αγαπάς αδιάκοπα και χωρίς κανένα αντάλλαγμα την ομάδα. Χρόνια πολλά σε σένα που νευριάζεις και μετά ρωτάς τι έκανε και χαμογελάει η ψυχή σου. Χρόνια πολλά σε σένα που μακριά της νιώθεις ένα κενό μέσα και κάνεις τα αδύνατα δυνατά για να βρεθείς κοντά της. Χρόνια πολλά σε όλους εσάς που την υπηρετείτε πιστά απο κάθε πόστο, οποιουδήποτε κλάδου και βάζετε πάντα ως στόχο την επιτυχία της. Χρόνια πολλά και σε μένα που δεν θα βαρεθώ ποτέ το άρωμα της, αυτό του παρκέ, του χορταριού, του καπνογόνου, που πάντα θα βρίσκω χώρο στην τσάντα για να μπαίνει το κασκόλ της αιώνιας βαλεντίνας μου-μας ΑΕΚ!