O Nικος Ζήσης μιλάει για τον τεράστιο τίτλο του 2002
Σαν σήμερα, πριν από 18 χρόνια ακριβώς, η ΑΕΚ έκανε ένα από τα πιο απίστευτα comeback που έχουν γίνει ποτέ στον ελληνικό αθλητισμό, για να στεφθεί πρωταθλήτρια.
Οι «κιτρινόμαυροι», που βρίσκονταν πίσω στη σειρά (0-2) με τον Ολυμπιακό, τού χάλασαν τη… φιέστα στο τρίτο παιχνίδι, κατάφεραν να ισοφαρίσουν (2-2) και ολοκλήρωσαν το «θαύμα» τους σε ένα συγκλονιστικό παιχνίδι στο ΟΑΚΑ.
Εκείνο ήταν το όγδοο, αλλά και τελευταίο, πρωτάθλημα της ΑΕΚ μέχρι σήμερα. Ένα από τα παιδιά που ξεχώρισαν τότε – και συνδέουν το παρελθόν με το παρόν – ήταν ο Νίκος Ζήσης.
Το 2002, ο έμπειρος γκαρντ ήταν μόλις 18 χρονών, όταν ο Ντράγκαν Σάκοτα τον πίστεψε και τον έριξε στα.. βαθιά και ευτύχησε να είναι κομμάτι ανεπανάληπτων στιγμών, που έχουν γραφτεί με «χρυσά» γράμματα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.
Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα, ο Νίκος Ζήσης θυμάται για χάρη του gazzetta.gr…
«Τι να σου πρωτοπώ; Πιστεύω είναι, αν όχι η καλύτερη, όσον αφορά σειρά τελικών στην Ελλάδα, σίγουρα η πιο ανατρεπτική. Δεν έχει γίνει ποτέ από 0-2, 3-2. Από 10 χρονών παρακολουθώ μπάσκετ και μαζί με τη σειρά τελικών που έβαλε τα buzzer beater ο κουμπάρος μου (σ.σ. Βασίλης Σπανούλης το 2016 στα Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός), πιστεύω είναι οι καλύτερες σειρές ever σε τελικούς πρωταθλήματος!
Όταν παίρνεις, λοιπόν, μέρος 18 χρονών σε όλο αυτό, είναι μια ιστορία ολόκληρη! Ήταν φοβερή εμπειρία για μένα! Εγώ είχα συγκεκριμένο ρόλο. Ο κόουτς με είχε ξεκινήσει νομίζω βασικό και στους πέντε τελικούς. Είχα αμυντικό ρόλο, ειδικά στην αρχή, που συνήθως οι αγώνες είναι πιο σκληροί και το τέμπο διαφορετικό.
Δεν θα ξεχάσω στο πρώτο παιχνίδι τη συμπεριφορά του κόσμου της ΑΕΚ! Ήταν τόσο ένθερμη στην αρχή και μας πίστευε πολύ. Η ΑΕΚ είχε πραγματικά μια πολύ καλή ομάδα τότε, γι’ αυτό είχε κάνει και ρεκόρ 23-3 στην κανονική περίοδο. Αλλά χάσαμε όπως χάσαμε στη δεύτερη παράταση, μετά ηττηθήκαμε και στο δεύτερο ματς στο ΣΕΦ κι ο κόσμος είχε απογοητευτεί… Στο τρίτο παιχνίδι ήταν πολύ λίγοι στο ΟΑΚΑ, που κερδίσαμε. Όμως, μετά ήρθε το μεγάλο “διπλό” στο ΣΕΦ.
Είναι πολλά αυτά που μου έχουν μείνει… Δεν θα ξεχάσω επίσης τον πέμπτο τελικό. Η ατμόσφαιρα ήταν φανταστική! Είχε περίπου 8.000-9.000 οπαδούς της ΑΕΚ και 3.000-4.000 του Ολυμπιακού, με κενό διάζωμα προφανώς. Μακάρι να το ξαναζήσουμε αυτό! Είχαμε πάρει περίπου 20 πόντους διαφορά και ο Ολυμπιακός πέρασε και μπροστά για τρεις πόντους. Έλεγα “δεν το πιστεύω αυτό που ζω! Κάναμε όλο αυτό, για να το χάσουμε;”. Είχαν βάλει κάποια πολύ μεγάλα σουτ ο Μίλαν Τόμιστς και ο Στεφάν Ρισασέ.
Έχω ακόμα το ματς μέσα στο μυαλό μου λες κι έγινε χθες, κι έχουν περάσει 18 χρόνια! Δείξαμε χαρακτήρα, ο Χατζής έβαλε μεγάλα σουτ, ο Κακιούζης, ο Ντικούδης στο τέταρτο δεκάλεπτο… Οι Έλληνες είχαν βάλει τα μεγάλα σουτ κι έτσι πήραμε πρωτάθλημα. Τα τελευταία 50 χρόνια, είναι το μόνο πρωτάθλημα της ΑΕΚ. Όσο να ‘ναι, είναι μεγάλη η χαρά να είσαι μέρος αυτής της ιστορίας!».
Μετά από τις δύο διαδοχικές ήττες στη σειρά, εφημερίδα της εποχής, φίλα προσκείμενη στην ΑΕΚ, είχε κατηγορήσει κάποια μέλη της για χρηματισμό. Ωστόσο, παρά την αμφισβήτηση που δέχθηκαν οι «κιτρινόμαυροι», άφησαν στην άκρη κάθε είδους κακεντρέχεια και κατέκτησαν το πολυπόθητο τρόπαιο. Ο 18χρονος Νίκος, όμως, ζούσε το όνειρό του και τα έβλεπε όλα πιο… ρομαντικά!
«Θυμάμαι κάποια νεύρα, αλλά η σχέση αγάπης και μίσους υπήρχε λίγο. Χάσαμε το δεύτερο ματς και ξαφνικά στο τρίτο είχε 1.500-2.000 άτομα στο γήπεδο. Το γκρουπ, όμως, ήταν πολύ ενωμένο και δυνατό κι ανταπεξήλθε. Κι εγώ νεότερος τότε, δεν αποτελούσα μέρος αυτών των συζητήσεων. Ήταν μια ομάδα πολύ ενωμένη και μόνο πραγματικές ομάδες το καταφέρνουν αυτό, γιατί το έχω ζήσει πλέον στο άλλο άκρο, που είμαι 37 χρονών… Μόνο μια πραγματική ομάδα μπορεί να γυρίσει το 0-2 σε τελικούς. Πρέπει να είσαι ενωμένος! Είναι τέλος της χρονιάς, υπάρχει κούραση ψυχολογική και σωματική… Μόνο πραγματικές ομάδες βγαίνουν από τέτοιες καταστάσεις!».
Πηγή: gazzetta.gr
Σχετικές Αναρτήσεις
