Ο Γ. Ζαχαριάδης γνωστός ως «ΤΕΜΟΝ ΑΕΚ» μίλησε  ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στον Ερρίκο Σουλολλάρι για λογαριασμό του aek-fans.g. Ο Τεμόν ΑΕΚ άνοιξε την καρδιά του και μίλησε για την αγαπημένη του ΑΕΚ, τους άθλους του, το ξεχωριστό ταξίδι από την Πόλη στη Νέα Φιλαδέλφεια και έστειλε το δικό του μήνυμα προς το φίλαθλο κοινό 

Διαβάστε αναλυτικά την συνέντευξη :

Γιώργο, είναι ευρύτατα γνωστό πως τα τελευταία χρόνια είσαι ιδιαίτερα αγαπητός στο κόσμο της ΑΕΚ καθώς άπαντες σε ξέρουμε με το Παρατσούκλι ΤΕΜΟΝ ΑΕΚ! Πως ξεκίνησε αρχικά η αγάπη σου για την ΑΕΚ και έπειτα η σχέση σου με το Μαραθώνιο ;

ΤΕΜΟΝΑΕΚ, μία λέξη που βγαίνει μέσα από την καρδιά μου και σχηματίζεται από τρεις άλλες λέξεις, μέσα από τις οποίες αναδεικνύεται η καταγωγή μου και η αγάπη μου για τον Πόντο και φυσικά για τν Α.Ε.Κ. Σχηματίζεται από το άρθρο «το», την κτητική ανωνυμία «εμού» δηλ. δική μου και τα τρία ιερά γράμματα της ΑΕΚ, η δική μου ΑΕΚ και το γράφω με κεφαλαία γράμματα επειδή και σε άλλη γλώσσα τα γράμματα δεν αλλάζουν, παραμένουν ίδια!!! Η αγάπη μου για την ΑΕΚ έχει την δική της ιστορία.

Όταν ήμουν παιδί, πηγαίναμε προς το ποτάμι του χωριού, εκεί όπου ήταν η φωλιά του αετού. Θέλαμε να τον βλέπουμε όταν άνοιγε τα φτερά του και πετούσε ψηλά. Σεβόμασταν τον αετό, ήταν επιβλητικός, όμορφος και καμαρώναμε γι αυτόν. Τις Κυριακές πηγαίνοντας στην εκκλησία, ο αετός ήταν σε διάφορα μέρη με ανοιχτά φτερά. Σύμβολο της Ορθοδοξίας. Τον έβλεπα και καμάρωνα. Χαιρόμουν που τον είχα φίλο. Ο αετός μου ήταν η αιτία να αγαπήσω την ΑΕΚ και σε συνδυασμό με τα αρχικά γράμματα του χωριού μου, της επαρχίας που ανήκω και του Νομού, ήταν ότι καλύτερο… ‘Αρδασσα Εορδαίας Κοζάνης.

Σκέφτομαι εκείνες τις σελίδες που διάβαζα για το Βυζάντιο και δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα ερχόταν η στιγμή και θα έτρεχα στους δρόμους της ιστορίας, ότι θα έφτανα στην Πόλη και θα πήγαινα μέχρι την Τραπεζούντα στον Πόντο, καθώς επίσης ότι θα έκανα το δρομολόγιο του αετού από την Κωνσταντινούπολη στη Νέα Φιλαδέλφεια.
Αυτήν τη φωλιά του αετού στο ποτάμι δεν τη χάλασε κανείς, ούτε πρόκειται. Είναι του αετού μου, με αυτόν που μεγάλωσα και όσο ζω θα πηγαίνω εκεί, κι όπως έλεγε ο πατέρας μου: «εσείς τα παιδία, ατό την φωλέαν τερέστεν και καμίαν να μη χαλάνετε ατο – (εσείς τα παιδιά, αυτήν τη φωλιά φροντίστε να μην την χαλάσετε ποτέ), είναι από τότε που γεννήθηκα κι εγώ».
Φυσικά, στην πορεία, ως προς το ποδόσφαιρο, βλέποντας, ακούγοντας και θαυμάζοντας τον Θωμά Μαύρο εκείνη την εποχή, τι άλλο μπορούσα να είμαι και να καυχιέμαι!!!

 

Η σχέση μου με τον Μαραθώνιο. : Η ενασχόλησή μου με το τρέξιμο ξεκίνησε σχεδόν από τότε που θα έπρεπε να δώσω κάποια αθλήματα για την είσοδό μου στην σχολή της Αστυνομίας, τότε μετά το λύκειο. Προηγουμένως έτρεχα λίγα χλμ για «συντήρηση». Δεν έδινα ιδιαίτερη σημασία στους αγώνες, είχα να κάνω με την δουλειά μου, βρισκόμουν συνεχώς σε διάφορα μέρη της Ελλάδας ως Αστυνομικός. Αυτό όμως άρχισε σιγά σιγά να «δουλεύει υπέρ για την σχέση μου με το τρέξιμο και το περπάτημα, ξεχνιόμουν και έβρισκα διέξοδο.
Στο επίπεδο που έχω φτάσει σήμερα, ασχολούμαι εδώ και 10-11 χρόνια. Από τότε που συστάθηκε στην πόλη μου την Πτολεμαϊδα, ο Σύλλογος δρομέων οδοιπόρων Εορδαίας, (Σ.Δ.Ο.Ε) και με την συμμετοχή μας σε διάφορους αγώνες πανελλαδικά, σιγά σιγά ήρθε αυτό το αποτέλεσμα.

Μπορεί ο Μαραθώνιος να είναι δημοφιλής, ωστόσο ελάχιστοι γνωρίζουν την προετοιμασία ενός δρομέα. Μπορείς να μας δώσεις ένα γενικό περίγραμμα της προετοιμασίας σου; 

Ο Μαραθώνιος δρόμος είναι μία δύσκολη και επίπονη διαδρομή, ειδικά η αυθεντική διαδρομή της Αθήνας. Ανάλογα με τον στόχο του κάθε δρομέα, υπάρχει και η αντίστοιχη προπόνηση. Προσωπικά, δεν έχω καλή σχέση με τον χρόνο του Μαραθωνίου δρόμου, προσπαθώ όμως να τερματίζω γύρω σε 3 ½ ώρες περίπου, τρέχοντας την διαδρομή πλέον προπονητικά, επειδή εδώ και 5-6 χρόνια, μετά τον Μαραθώνιο της Αθήνας, σε 5-6 μέρες πρέπει να τρέξω την άλλη αυθεντική διαδρομή, τον Φειδιππίδειο δρόμο Αθήνα Σπάρτη Αθήνα 490 χλμ. Έτσι λοιπόν, τερματίζοντας την Κυριακή τον Μαραθώνιο της Αθήνας, αμέσως μετά, την επόμενη Παρασκευή ξεκινάμε τον αγώνα τον μεγάλο, οπότε κρατάω λίγο «άμυνα»

Οι προπονήσεις είναι ιδιαίτερα απαιτητικές από πολλές απόψεις. Για να πω ότι είμαι έτοιμος και μπορώ να τρέξω σε έναν αγώνα από 100 χλμ και πάνω, σύμφωνα με τους δικούς μου ρυθμούς και δυνατότητες, πρέπει να έχει προηγηθεί μία προπόνηση, διανύοντας τουλάχιστον έναν μήνα πριν μία μεγάλη διαδρομή ανάλογης δυσκολίας του αγώνα. Μετά μειώνονται τα χλμ και γίνονται πιο εύκολα και πιο λίγα, έτσι ώστε να κρατά «ξύπνιο» το σώμα μου. Δεν έχω προπονητή, ούτε ακολουθώ κανένα ιδιαίτερο πρόγραμμα, ακολουθώ τους χτύπους της καρδιάς μου, διαβάζω το σώμα μου, αν δεν θέλει να τρέξει, το πιέζω με λίγα χλμ, «τεμπέλικα» τα λέω εγώ, έτσι για τιμωρία, αλλά με το που βγαίνω στους δρόμους ή στο βουνό, έρχεται η διάθεση. Αυτό είναι το τρέξιμο.
Μέχρι πρότινος, όταν εργαζόμουν, είχα αρκετές δυσκολίες με τον χρόνο προπόνησης ή την απομάκρυνση από την περιοχή ευθύνης μου ως αστυνομικός. Λόγω της ιδιαιτερότητας της εργασίας μου, δεν είχα σταθερό ωράριο, οπότε προσπαθούσα να προσαρμόσω τις προπονήσεις μου σύμφωνα με τον ελεύθερο χρόνο μου. Βεβαίως υπήρχαν και υπάρχουν και οι οικογενειακές υποχρεώσεις, οι οποίες είναι πάρα πολλές. Τα βολεύω όμως και χαίρομαι γι αυτό.
Προσπαθώ κάθε Σάββατο ή Κυριακή, αν δεν πάω σε αγώνα (όταν δεν δούλευα), να τρέχω τουλάχιστον μία διαδρομή 40 με 50 χλμ, γύρω στην περιοχή μου, να κάνω την περιπολία μου, μαθαίνω και βλέπω πολλά. Η αγαπημένη μου διαδρομή είναι αυτή προς την Καστοριά, δηλαδή μία απόσταση 55 χλμ από την Πτολεμαϊδα και μέσω Κλεισούρας (περιοχή Νταούλι) πάω στην Καστοριά μέχρι τη λίμνη, πίνω τον καφέ μου, τρώω το ψωμί μου βλέπω τους κύκνους και τις πάπιες και επιστέφω. Αυτό γίνεται 2 φορές το μήνα περίπου αλλά όταν το επιτρέπουν ο συνθήκες, δεν το προγραμματίζω. Προσπαθώ να βρίσκω διαδρομές που έχουν νερό καθ΄ οδόν, οπότε ξέρω ανά πάσα στιγμή τι θα αντιμετωπίσω. Με τα σκυλιά δεν έχω πρόβλημα, είμαι φίλος, δεν ξέρω γιατί αλλά δεν με κυνηγάνε ποτέ, μπορεί λίγο να γαυγίζουν αλλά ως εκεί. Εκείνο που με στεναχωρεί στους δρόμους είναι τα σκουπίδια που πετάνε από τα παράθυρα των αυτοκινήτων, μπουκάλια νερού, ποτήρια καφέ, σακουλάκια από πατατάκια, γαριδάκια κλπ.

Πέρα από τη σκληρή προπόνηση φαντάζομαι πως παίζει ιδιαίτερο ρόλο και η διατροφή. Πες μας μερικά πράγματα για την διατροφή ενός Μαραθωνοδρόμου;

Μια ισορροπημένη διατροφή είναι αναγκαία σε όλους τους ανθρώπους. Όμως οι αθλητές μεγάλων αποστάσεων, χρειάζονται μεγαλύτερες ποσότητες ενέργειας, ώστε να καλύπτουν τις ημερήσιες διατροφικές τους ανάγκες και να συμβάλουν στην συνολική βελτίωση της φυσικής τους κατάστασης και απόδοσης. Όταν πρόκειται να λάβω μέρος σε αγώνα αντοχής, τις προηγούμενες ημέρες η διατροφή μου περιλαμβάνει υδατάνθρακες, πρωτεΐνες και λίγα λίπη.

Επίσης, σημαντική είναι και η διατροφή κατά τη διάρκεια του αγώνα. Η συχνή ενυδάτωση, άφθονο νερό, ακόμη κι αν δεν θέλει το σώμα μου, λίγες γουλιές νερό θα τις πιω. Δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω τζελάκια και διάφορα άλλα προσφερόμενα είδη, δεν το συνήθισα το σώμα μου σε τέτοιες τροφές. Κι όπως λέω σε όλους κι ας μην με πιστεύουν, ψωμί κι ελιά, γνήσια και ελληνικά!!! Πορτοκάλια, μήλα μπανάνες, αλμυρά και λίγους ξηρούς καρπούς που κουβαλάω στις τσέπες μου ή αν βρίσκω στα «τραπεζάκια των σταθμών.

Γιώργο είναι γνωστό πως όλα αυτά τα χρόνια έχεις ολοκληρώσει μεγάλους άθλους, ποιον έχει ξεχωρίσει πιο πολύ και γιατί;

Όλοι οι αγώνες μεγάλων αποστάσεων στην Ελλάδα είναι πανέμορφοι, ο καθένας έχει τον δικό του βαθμό δυσκολίας. Είναι τόσο όμορφες οι διαδρομές, γι αυτό και προσπαθώ να τις ζω κι έτσι δεν μου φαίνεται η κούραση στο βαθμό που θα έπρεπε, λόγω και του τρόπου με τον οποίο τρέχω, χωρίς άγχος για τον χρόνο ή για την θέση, (μέσα στα όρια που θέτουν οι διοργανωτές για τον αγώνα). Όλα έρχονται μόνα τους. Οι αγώνες που συμμετέχω κυρίως είναι οι εξής:
«ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ ΦΙΔΕΙΠΠΙΔΕΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» (Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα, 500 χλμ),«ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ» (Αθήνα-Σπάρτη, 246 χλμ),                          «ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ» (Αθήνα-Σπάρτη, 246 χλμ),
«ΔΟΛΙΧΟΣ» δρόμος, 255 χλμ, από Δελφούς στην Αρχαία Ολυμπία,
«Ευχίδειος Άθλος» (215 χλμ) από τους Δελφούς στις Πλαταιές με επιστροφή στους Δελφούς,
«ΟΛΥΜΠΙΟΣ» (Αέθλιος) δρόμος 180 χλμ από Αρχαία Νεμέα στην Αρχαία Ολυμπία,
«Στα χνάρια του Μίνωα» 140 χλμ Ηράκλειο Κρήτης – Φαιστός.
«Δρόμος αθανάτων» 142χλμ Τρίπολη-Σπάρτη-Μυστράς-Καλαμάτα.
«Πανελλήνιο Αγώνα 100 χλμ» στην Ψάθα Μεγάρων Αττικής,
«Γύρος της Θάσου» 100 χλμ.
στους Μαραθώνιους αγώνες Αθηνών – Θεσσαλονίκης, καθώς επίσης και σε διάφορους αγώνες βουνού όπως:
«OLYMPUS MARATHON» (44 χλμ),
«VFT- Παρανέστι» της Δράμας,
«ΚΕΝΤΑΥΡΟΣ ULTRA MARATHON» Πήλιο Βόλου.
«Ζαγόρι» στα Γιάννενα.

Ο αγώνας που ξεχωρίζει λόγο και του βαθμού δυσκολίας του είναι ο μεγάλος αγώνας παγκοσμίως, ο «ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ ΦΙΔΕΙΠΠΙΔΕΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» (Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα, 500 χλμ), στον οποίο είχα την Τιμή και την τύχη, να είμαι ο πρώτος Έλληνας που έτρεξε την αυθεντική διαδρομή του Φειδιππίδη σε επίσημο αγώνα, όταν διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 2015. Για τον λόγο αυτό, το κύπελλο και το μετάλλιο τα έχω χαρίσει στην ΑΕΚ, γιατί εκεί ανήκουν, αφού είμαι και δρομέας της ΑΕΚ . Μάλιστα σ΄ αυτόν τον αγώνα, την προηγούμενη μέρα είχα συναντηθεί στην Καλλιθέα, με τον Μάγο της μπάλας, τον κ. Κώστα Νεστορίδη και μου είχε έδωσε την ευχή του.

Πέρσι το Σεπτέμβρη έκανες χιλιάδες Ενωσίτες να νιώσουν υπερήφανοι για το άθλο σου που ολοκλήρωσες στα ιερά χώματα της Νέας Φιλαδέλφειας ξεκινώντας από την Πόλη. Πως το έζησες όλο αυτό;

Ήταν ένα ταξίδι της ζωής μου!  Είχε προηγηθεί η άλλη διαδρομή, «Ση Παναϊας τη στράταν», το έτος 2015, στα χώματα του Πόντου. Ξεκινώντας από την Παναγία Σουμελά Καστανιάς Βέροιας έφτασα στην Ματσούκα της Τραπεζούντας στον Πόντο, στη Μονή Παναγίας Σουμελά, τρέχοντας 1924 επί 27 μέρες, από 60 έως 80 χλμ κάθε μέρα και κοιμόμουν σε ένα αντίσκηνο.
Η διαδρομή από την Κωνσταντινούπολη στη Νέα Φιλαδέλφεια, ήταν μια ηθική υποχρέωση στους προγόνους μας αλλά και στον κόσμο της ΑΕΚ. Από τη στιγμή που κατάλαβα ότι μπορώ να κάνω τέτοιες διαδρομές, ένοιωσα την ανάγκη, με την ψυχή μου, να πραγματοποιήσω αυτό το εγχείρημα.

Αυτή η διαδρομή των 1.230 χλμ που πραγματοποιήθηκε από τις 4/9 έως τις 20/9/2019 ενώνει συμβολικά το Ναό της Αγια-Σοφιάς Κωνσταντινούπολης με την Αγια-Σοφιά της Νέας Φιλαδέλφειας, το νέο γήπεδο της ΑΕΚ, μεταφέροντας λίγο χώμα από τις πατρίδες των προγόνων μας, αλλά μεταφέροντας και το μήνυμα της Αγάπης, της Ελπίδας και της Ειρήνης των λαών.
Εις μνήμη όλων εκείνων που εμπνεύστηκαν τη δημιουργία ενός συλλόγου που πρεσβεύει τις αξίες των προσφύγων, που τιμά τον πολιτισμό και τα γράμματα και παράγει ήθος. Γι αυτούς που έζησαν την τραγική πορεία προς την Ελλάδα αφήνοντας τα πάντα πίσω τους και φέρνοντας μαζί τους τον Δικέφαλο Αετό, γράφοντας την δική τους ιστορία.

Είναι ένα ευλαβικό μνημόσυνο για όλους τους προγόνους μας.
Έζησα συγκινητικές στιγμές. Σ αυτήν την «Πορεία μνήμης και Τιμής» ήμουν μόνος. Είχε σχεδιαστεί με άλλες προδιαγραφές, αλλά τελευταία στιγμή χάλασαν τα σχέδια και έπρεπε να πάρω την μεγάλη απόφαση και την πήρα. Ξεκίνησα με το λεωφορεία από την Αλεξανδρούπολη και έφτασα στην Κωνσταντινούπολη. Φιλοξενήθηκα το βράδυ από ένα φίλο μου Ποντιακής καταγωγής που ζει στην Πόλη και το πρωί της 4//9/2019 ξεκινήσαμε από το Πέραν, γέφυρα Γαλατά, πήγαμε Αγια Σοφιά, φύτεψα μια ελιά και ξεκίνησα την πορεία μου μόνος μου. Ήξερα τι θα αντιμετωπίσω, γνώριζα τη διαδρομή από το προηγούμενο εγχείρημα στον Πόντο, δεν είχα άγχος.

Με τα χρήματα που είχα, προμηθευόμουν τα απαραίτητα τρόφιμα, νερό κλπ και πλήρωνα τα ξενοδοχεία εντός της Τουρκίας. Κάποια στιγμή, φτάνοντας στην περιοχή της Ραιδεστού, με σταμάτησε η Αστυνομία για έλεγχο και εξακρίβωση στοιχείων. Διαπίστωσα ότι έδωσαν μεγάλη διάσταση στο θέμα, με προσήγαγαν στο τμήμα και υποχρεώθηκα να απενεργοποιήσω όλα τα ηλεκτρονικά μέσα που είχα, κινητό, σύστημα καταγραφής διαδρομής κλπ, για λόγους «ατομικής μου ασφάλειας». Η ανάκριση κράτησε σχεδόν 5-6 ώρες και δόθηκε έμφαση σε φωτογραφικό υλικό που είχαν συλλέξει από τη δράση μου ως προς το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων, ρωτώντας συνέχεια τι σημαίνει για μένα Γενοκτονία και τι σημαίνει το γράμμα «G» που αναφέρεται στη γενοκτονία (Genocide), γιατί κάνω αυτήν τη διαδρομή και γιατί επέλεξα αυτές τις ημερομηνίες. Φυσικά οι απαντήσεις ήταν τέτοιες που δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι μπορώ και «ξεφεύγω», όπως μου έλεγε η διερμηνέας που είχαν φροντίσει να φέρουν. Στη συνέχεια μου πρόσφεραν μια μακαρονάδα και με συνοδεία περιπολικών με οδήγησαν μέχρι τα σύνορα της Ελλάδας, χωρίς να μπορώ να καταγράψω τη διαδρομή για λόγους ασφαλείας.

Η συνέχεια στο Ελληνικό έδαφος είχε χρώμα AEK ORIGINAL, αφού όπου υπήρχε σύνδεσμος ΑΕΚ ή αδέλφια που γνώριζαν για τη δράση μου, φρόντιζαν να είναι κοντά μου, εξυπηρετώντας με όπως μπορούσε ο καθένας με τον τρόπο του και τους Ευχαριστώ θερμά όλους !!! Ορισμένοι μάλιστα έτρεχαν και λίγα χλμ μαζί μου. Όσο για την υποδοχή στη Νέα Φιλαδέλφεια και στα Μέγαρα, ‘ήταν συγκλονιστικές στιγμές. Ευχαριστώ τον κόσμο που ήρθε κοντά μου τιμώντας με την παρουσία του και τις πράξεις τους αλλά και τους Δημάρχους για την ιδιαίτερη τιμή καθώς και τον κ. Κυριάκο Χηνα, που ανέλαβε κάποια θέματα και τα έφερε σε πέρας.

Αυτή τη δεδομένη χρονική στιγμή, η καραντίνα πως βρίσκει τον ΤΕΜΟΝ ΑΕΚ και τι μπορεί να κάνει ένας αθλητής σε μια τέτοια δύσκολη περίοδο;

 Από τη στιγμή που την περίοδο αυτή ακυρώθηκαν όλοι οι αγώνες, λόγω της πανδημίας «Κορονοϊού», δεν μπορώ να πάω σε κανέναν αγώνα. Καθώς και οι προπονήσεις είναι περιορισμένες, λόγω των μέτρων που έχουν ανακοινωθεί για λόγους προστασίας από τον ιό. Ευτυχώς όμως επιτρέπεται η ολιγόωρη άσκηση, πλησίον των οικιών μας, οπότε βρίσκω χρόνο και τρέχω σε περιοχές του χωριού μου. Όπως όλοι οι δρομείς, έτσι κι εγώ, έχουμε περιορίσει τις προπονήσεις μας, μειώθηκαν τα χλμ και άλλαξε ο τρόπος προπόνησης. Όποιος έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιηθεί δικά του όργανα γυμναστικής, κυρίως για τα πόδια, ακόμη καλύτερα. Έτσι όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση, ίσως είναι και ια ευκαιρία να ξεκουραστεί το σώμα μας.

Για το υπόλοιπο της χρονιάς τι γράφει το ημερολόγιο σου;

Όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, αν με το καλό δοθεί άδεια για να διεξάγονται αγώνες, πιστεύω ότι θα συμμετάσχω σίγουρα στον 6ο Φειδιππίδειο δρόμο και στον Δόλιχο, οι οποίοι θα πραγματοποιηθούν μετά τον Σεπτέμβριο (Δόλιχος εξ αναβολής) και Νοέμβριο (Φειδιππίδειος κανονικά στο χρόνο του) και ίσως και στον Μαραθώνιο της Αθήνας αν πραγματοποιηθεί κανονικά στο χρόνο του

.
Ποια είναι η γνώμη σου για τον ισχυρό άντρα της ΠΑΕ Δημήτρη Μελισσανίδη;

Άνθρωπος με ευαισθησίες, γνώστης του ποδοσφαίρου, σκληρός διαπραγματευτής. Η προσφυγική (ποντιακή) καταγωγή του, τον κάνει να είναι ένας αξιοπρεπής άνθρωπος!!! Βλέπει πολύ μακριά, ξέρει τι θέλει και να χρησιμοποιεί το μυαλό του. Από τότε που ανέλαβε την ομάδα, την έχει νοικοκυρέψει. Χωρίς τον Πόντιο, γήπεδο δεν θα βλέπαμε ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα.

Πόσο συχνά παρακολουθείς αγώνες της ΑΕΚ και πως βλέπεις την φετινή ΑΕΚ;

Την ΑΕΚ την παρακολουθώ πάντα. Προσπαθώ όσο μπορώ να είμαι κοντά της, να βρίσκομαι στο γήπεδο, στο ΟΑΚΑ, παρά τα πολλά χλμ απόστασης, (500) από Πτολεμαϊδα όπου μένω. Όταν έρχεται στην Βόρεια Ελλάδα ή σε άλλα μέρη της επαρχίας, επίσης προσπαθώ να είμαι κοντά της. Με φίλους, κατεβαίνουνε με το αμάξι στο ΟΑΚΑ, μετά περνάμε πάντα από τη Νέα Φιλαδέλφεια κι από εκεί επιστροφή. Ειδικά τους αγώνες στη Θεσνίκη, δε χάνω κανένα. Περίμενα περισσότερα πράγματα από τη φετινή ΑΕΚ. Είχαμε και έχουμε καλούς παίκτες αλλά θέλουν και καλό προπονητή.

Άργησε να έρθει ο Καρέρα … Εκείνο που μου κάνει εντύπωση, χρόνια τώρα, είναι πως η ΑΕΚ, ενώ πάντα ξεκινάει καλά, κάπου «χάνει τη μπάλα» και γυρίζει τα ματς, μας σκάει, μας βγάζει την ψυχή, ακόμη κι αν προηγείται με 2-0, τίποτα δεν είναι τελειωμένο. Αυτό είναι περίεργο και με βάζει σε σκέψεις. Έχουμε καλούς παίκτες αλλά θέλει και καλή δουλειά. Με υπομονή και επιμονή, όλα θα στρώσουν, αρκεί να καταλάβουν και οι παίκτες, κυρίως οι ξένοι, σε τι ομάδα παίζουν, να γίνουν ένα με αυτήν, να νιώσουν στο πετσί τους τι εστί ΑΕΚ, τις καταβολές, την ιστορία της, τη νοοτροπία της!!! Πάνω που πήγαμε να σηκώσουμε κεφάλι, έτυχε και η πανδημία με τον Κορονοϊό και μας χάλασε τη σειρά. Ίσως δόθηκε μεγάλη σημασία στην κατασκευή του γηπέδου και αφέθηκε λίγο το θέμα των καλών μεταγραφών. Παλαιότερα ένας ή δύο παίκτες κρατούσαν την ομάδα ψηλά, Τώρα όλοι μαζί δεν μπορούν, εκεί που λες Μπράβο στον έναν, στον επόμενο αγώνα δεν προσφέρει τα αναμενόμενα.

Πές μου έναν ποδοσφαιριστή που ξεχωρίζεις από την ΑΕΚ και για ποιο λόγο και έναν από τη Βασίλισσα;

Συμπαθούσα και εκτιμούσα λίγο παραπάνω τον Βράνιες, αλλά μου τα χάλασε, γιατί ως ποδοσφαιριστής, με λίγη προσπάθεια, έχει να προσφέρει πολλά ακόμη στην Ένωση, αλλά ως επαγγελματίας, βάζοντας πάνω απ΄ όλα το χρήμα, το χαλάει. Να διευκρινίσω ότι ένας λόγος που μου έγινε περισσότερο συμπαθής είναι ότι παρευρέθηκε στην υποδοχή μου στο γήπεδο της ΑΕΚ, μαζί με τον κ. Γιώργο Καλτσίδη, δεν γνωρίζω αν είχε σταλεί με εντολή της ΑΕΚ ή το επιθυμούσε και ο ίδιος, σημασία έχει ότι ήρθε μόνο αυτός!!! Φυσικά ξεχωρίζω και τον παρεξηγημένο αρχηγό μας, τον Μάνταλο. Είναι καλό παιδί, ωραίος παίκτης, με ευαισθησίες και με την δική του προσφορά. Περιμένω όμως κι από αυτόν κάτι παραπάνω, μπορεί.

Από την Βασίλισσα ξεχωρίζω τον Νίκο Γκίκα και ξένο τον Κίθ Λαγκφορντ

Τέλος θα ήθελα να μας στείλεις ένα μήνυμα μέσα από το aek-fans.gr προς το κόσμο της ΑΕΚ

Το μήνυμα είναι ένα: «Ένωση». Μόνο ενωμένοι θα πάμε μπροστά. Ο κόσμος της ΑΕΚ έχει ευαισθησίες. Δεν έγιναν ΑΕΚτσήδες τυχαία. Έχουν καταβολές, γνωρίζουν ιστορία, αγαπούν τον υγιή αθλητισμό κι αυτά είναι αξίες που πρεσβεύει η ΑΕΚ. Λίγο ακόμη Υπομονή. Περιμέναμε τόσα χρόνια, ένας χρόνος ακόμη και θα μπούμε στο γήπεδό μας. Τα καλύτερα έρχονται. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης φρόντισε και θα φροντίσει γι αυτό. Αναγέννηση μέσα από τις στάχτες, προσμένουμε να σημάνουν οι καμπάνες στην Αγια Σοφιά!!! Να πηγαίνουμε στο «Ναό» μας, να αγαπάμε την ομάδα μας, να την προστατεύουμε, να την προφυλάσσουμε ως Ακρίτες, το απαιτεί η καταγωγή μας. Όχι ανωριμότητα, απερισκεψίες, επιπολαιότητες. Μακριά από μικρότητες και καταστάσεις που προσβάλουν και θίγουν το όνομα και την ιστορία της ΑΕΚ.

 

Επιμέλεια φωτογραφία: Θάνος Μεταξούλης