Γράφει ο Γιώργος Ζαβλάρης
Στα δικά μου μάτια η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας αποτελεί μια δικαίωση για αυτήν την ομάδα, αυτούς τους παίκτες, αυτόν τον προπονητή και το επιτελείο του.
Η ΑΕΚ φέτος διαθέτει το ποιοτικότερο και πιο πλήρες ρόστερ, από τότε που ανέλαβε ο Μάκης Αγγελόπουλος τα ηνία της. Συνδυάζει το ταλέντο με την εμπειρία και την σωστή καθοδήγηση από τον πάγκο. Άλλωστε από ένα σημείο της σεζόν και έπειτα βλέπουμε το πιο ορθολογικό μπάσκετ από ένα σύνολο με αρχές και κανόνες στο παιχνίδι του.
Η νίκη με εντυπωσιακό μπάσκετ απέναντι στον Παναθηναικό του Ρικ Πιτίνο δεν ήταν τυχαία, όπως φυσικά και το απίθανο σερί νικών στο Ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά και οι σπουδαίες νίκες στο Basketball Champions League. Όμως οι μεμονωμένες νίκες και τα σερί δεν μένουν. Η επιτυχία μιας μεγάλης ομάδας στον απολογισμό της στο τέλος της σεζόν κρίνεται από το αν εμπλούτισε την τροπαιοθήκη της.
Και αυτή η ΑΕΚ θα ήταν κρίμα να μην το είχε πετύχει. Διότι θα ήταν θέμα συγκυριών και όχι πραγματικής αξίας του ρόστερ της. Με Λάνγκφορντ και Γκίκα στο χθεσινό παιχνίδι το πιθανότερο θα ήταν μια επικράτηση με διψήφια διαφορά.
Η χαρά μου λοιπόν συνοδεύτηκε με αυτήν την αίσθηση ότι αυτή η ομάδα δικαιώθηκε. Όπως δεν δικαιώθηκε η περσινή, η οποία έμεινε τρίτη, παίζοντας μικρούς τελικούς της παρηγοριάς με το Περιστέρι και αποκλεισμένη για ένα σουτ από το Final 4 του BCL, παρότι οι δυνατότητες της ήταν σαφώς μεγαλύτερες.
Καθοριστικός για την δικαίωση ήταν ο παίκτης, που δικαίωσε τον προπονητή και την διοίκηση για την εμπιστοσύνη τους. Ο Κέντρικ Ρέι. Όταν ο Προμηθέας έκανε την αντεπίθεση του, ο Αμερικανός γκάρντ πέτυχε μεγάλα καλάθια και απέδειξε ότι είναι παίκτης υψηλού επιπέδου.
Βέβαια κακά τα ψέμματα θα μπορούσε να είχε τελειώσει νωρίτερα η αναμέτρηση, ακόμη και χωρίς τους Γκίκα και Λάνγκφορντ, αν σε κρίσιμα σημεία της οι Πατρινοί δεν ευστοχούσαν σε μαρκαρισμένα τρίποντα, με τα οποία και διατήρησαν την διαφορά σε μονοψήφιο νούμερο μέχρι και το τελευταίο πεντάλεπτο.