Ο Θοδωρής Γεωργάκης γράφει στο aek-fans.gr για την χθεσινή αυτοκτονία της Ένωσης στο ντέρμπι και σχολιάζει την συμπεριφορά του Λιβάγια αλλά και την τωρινή κατάσταση στην ομάδα. 

Το να αναφερθούμε ακόμη μια φορά εύστοχα και ευθύβολα στις παθογένειες, που ταλανίζουν την τέως πρωταθλήτρια ΑΕΚ, δυο χρόνια τώρα, δεν ωφελεί, πλέον, σε τίποτα και κανέναν. Η κατάσταση είναι ανεξέλεγκτη… Έχει πάρει ενδημικά χαρακτηριστικά μέσα στον σύλλογο και το πράγμα οδηγείται στο ο «σώζων εαυτόν σωθήτω» . Είναι τόσο κυκλοθυμικά και πρωτόγνωρα, όσα συμβαίνουν στην ομάδα, απ’ τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, που στο τέλος της ημέρας φαντάζουν μόνο σαν αντικείμενο του καναπέ.

Με μια τέτοια αλλοπρόσαλλη κατάσταση, δυστυχώς και ατυχώς έχουμε φτάσει στο αίσχιστο σημείο κατάπτωσης, για μας και για τον κάθε εχέφρονα φίλαθλο, ώστε να πάρει ο κόσμος πλέον στα χέρια του την υπόθεση και να αρχίσει επισκέψεις, που παρόμοιες έχουν τραυματίσει καίρια το σώμα της ΑΕΚ και πέρασαν αρκετά χρόνια για να ξεχαστούν. Και έρχεται σαν αναγκαίο, δυστυχέστατα, κακό, επαναλαμβάνουμε, ο φόβος του κόσμου.

Μια ακολουθία αδυναμιών, παλινωδιών, παραλείψεων, αστοχιών και δουλειών στο γόνατο, έχει φέρει στην θέση του υπερπροέδρου και του υπερπροπονητή τον κόσμο και ότι αυτό συνεπάγετα.  Και συνεπάγεται μια χρονοβόμβα, έναν αδιόρατο φόβο, που κανείς δεν γνωρίζει που θα καταλήξει.  Δεν κινδυνολογούμε! Απλά η εμπειρία μας απ’ το παρελθόν μας οδηγεί σε καίριες και εμπειρικές επισημάνσεις. Και για όλα τούτα πρώτοι υπεύθυνοι είναι οι ποδοσφαιριστές, που δεν σεβάστηκαν και δεν φοβήθηκαν, έτσι δείχνει η πρακτική τους, ούτε τον πρόεδρο, ούτε τον προπονητή.

Πρώτον,  κράτησαν οι ίδιοι οι παίχτες «με το σπαθί τους» πρώτο προπονητή τον Κωστένογλου. Έτσι τους βόλευε προσωπικά, έτσι έκαναν!  Όμως απ’ την στιγμή, που ανάγονται σε ρόλο διοικητικό οι παίχτες, και αποφασίζουν, έστω και έμμεσα, για επιλογή προπονητή, θέμα που αφορά καθαρά την διοίκηση, τότε είναι λογικό να του συμπεριφέρονται, όπως και πάλι αυτοί νομίζουν..

Αποτέλεσμα; Η συμπεριφορά του απαράδεκτου Λιβάγια, του πρωτεργάτη, όπως ανέφεραν τότε τα ρεπορτάζ, για παραμονή του Κωστλενογλου, συμπεριφορά ενώπιον, μάλιστα, είκοσι χιλιάδων αντιπάλων φιλάθλων, να χειροκροτά ειρωνικά το προπονητή και ολόκληρο τον πάγκο της ομάδος του.
Νοιώθει αφεντικό ο Λιβάγια, και ο κάθε Λιβάγια και το αποδεικνύει με έργα απαξιωτικά πλέον.  Γιατί και του Λιβάγια και του κάθε Λιβάγια μέσα στην ομάδα, δεν φρόντισαν οι υπεύθυνοι να του ψιθυρίσουν στ’ αυτί πως, έχει και έχουν λόγο ύπαρξης όλοι τους, γιατί πρωτίστως υπάρχει η ΑΕΚ και η ιστορία της.
Και αντί, το ίδιο δευτερόλεπτο, να μπει μέσα ο προπονητής, ένας κανονικός προπονητής, που σέβεται πρωτίστως τον εαυτό του, και να τον βγάλει απ’ το αυτί έξω, σηκώνοντας ο ίδιος ο προπονητής τον φωτεινό πίνακα του τέταρτου με το νο 10, τον αφήνει και επί τριάντα λεπτά περιφέρει το σαρκίον του δίκην χολιασμένου πιτσιρικά της αλάνας, που δεν τούδωσαν μια πάσα, και η ομάδα παίζει ουσιαστικά με δέκα.. Και αντικαθίστανται οι δύο κορυφαίοι της ομάδος, ο Βέρντε (επιτέλους μετά από τέσσερις μήνες έδειξε κάτι) και ο Ολιβέϊρα, εμφανέστατα για να εξευμενιστεί ο «λοχίας» Λιβάγια.

Παρένθεση. Αλήθεια πότε πρόλαβαν και κουράστηκαν και οι δύο και δεν βγάζουν ενενηντάλεπτο; Πόσα παιγνίδια έχουν δώσει απ’ το καλοκαίρι; Και βέβαια δεν πιστεύομε τον Κωστένογλου ότι κουράστηκαν. Αυτά είναι παραμύθια και δικαιολογίες, προκειμένου να αιτιολογήσει την μπαρούφα του να τους αντικαταστήσει.
Δεύτερον. Και αυτό είναι το τραγικότερο όλων. Δεν σέβονται οι ποδοσφαιριστές και αγνοούν και τον ίδιο τον Μελισσανίδη.  Και δεν το λέμε αυθαίρετα.  Τα έργα τους μέσα στο γήπεδο αυτό αποδεικνύουν. Πέστε μας πόσες φορές έχει πάει ο ίδιος ο Μελισσανίδης, σ’ αυτά τα δύο αναθεματισμένα χρόνια και τους μίλησε και τους έτριξε τα δόντια. Πόσες; Έχουμε χάσει τον λογαριασμό…

Απ’ την αρχή πιστεύαμε πως ήταν λάθος αυτή η τακτική του.  Έπρεπε να τους επιβληθεί δια της σιωπής του και των έργων του. Να τον τρέμουν άφαντο. Όμως φτάσαμε και σ’ αυτό το αίσχιστο σημείο, να αγνοούν με έργα τον άνθρωπο, που τους καλοπληρώνει κάθε πρώτη του μήνα σαν δημόσιους υπάλληλους, και να κάνουν του κεφαλιού τους μέσα στο γήπεδο, χάνοντας απ’ τους ανθρώπους που πληρώνονται δυο- τρεις φορές τον χρόνο……

Και νομοτελειακά ήρθε η ώρα του κόσμου, η οποία, επαναλαμβάνουμε, σε έναν σύλλογο οργανωμένο, δεν πρέπει να συμβαίνει ποτέ.  Μάνταλε, εσύ που γνωρίζεις ελληνικά, πες στους συναδέλφους σου πως δεν θα  «καθαρίσετε» εύκολα, απ’ την στιγμή που ανοίξατε νιτερέσα με τον κόσμο και σας επισκέπτονται…
Ο κόσμος είναι ανεξέλεγκτος, και κάτω από παρόμοιες αντισυμβατικές συμπεριφορές και αντιεπαγγελματικές συνθήκες, που διαμορφώσατε στην ομάδα, εσείς αποκλειστικά οι παίχτες, ριζοσπαστικοποιούνται ποδοσφαιρικά, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην κοινωνία, και έρχονται στην επιφάνεια τα πλέον ανεξέλεγκτα στοιχεία…