Γράφει ο Γιώργος Ζαβλάρης

Ο τρόπος, με τον οποίο ήρθε η ήττα, σίγουρα θα πρέπει να προβληματίσει την ΑΕΚ και όχι τόσο το αποτέλεσμα. Η Ένωση βρέθηκε στο +8 περίπου στα μέσα του της τέταρτης περιόδου και όμως στο τέλος κατέρρευσε, χάνοντας μια τεράστια ευκαιρία, για να ένα σπουδαίο διπλό, απέναντι σε μια ομάδα, που θα διεκδικήσει τη πρώτη θέση του ομίλου.

Ξεκινώντας από τα θετικά, διότι σίγουρα υπήρχαν, πρέπει να σημειώσουμε ότι οι κιτρινόμαυροι φέτος είναι ξεκάθαρα ανώτεροι, συγκριτικά με πέρυσι, στο περιφερειακό επιθετικό τους παιχνίδι. Ουσιαστικά είναι καλύτεροι στο σουτ τριών πόντων. Προσοχή όμως δεν διαθέτουν απλά ικανότερους σουτέρ, αλλά είναι και πολύ πιο δουλεμένοι στο να δημιουργούν ελεύθερα σουτ. Το τρίποντο στο σύγχρονο μπάσκετ είναι καθοριστικό και απαραίτητο, για να πρωταγωνιστήσεις.

Επιπλέον η εμφάνιση του Σλότερ και το ότι αποδείχθηκε πόσο μπορεί να βοηθήσει ο έμπειρος σέντερ είναι αναμφίβολα κάτι σημαντικό. Ο 34χρονός Αμερικανός έκανε τη διαφορά στο inside game, όσο αγωνίστηκε. Ο Σλότερ δεν είναι ψηλός σκόρερ. Είναι όμως εξαιρετικός αμυντικός και ριμπάουντερ. Οι παραστάσεις του είναι τέτοιες, όπως και η ποιότητα του, που μπορεί να κάνει τη διαφορά.

Το θετικότερο πάντως είναι ότι οι κιτρινόμαυροι είχαν τον έλεγχο του αγώνα στη μεγαλύτερη διάρκεια του και μάλιστα εκτός έδρας απέναντι σε μια ισχυρή ομάδα. Ορισμένα λάθη, κάποιες λεπτομέρειες (όπως ο τραυματισμός του Σλότερ) και η έλλειψη συγκέντρωσης στο τελευταίο πεντάλεπτο έκριναν το παιχνίδι. Εύκολα μπορούν όμως να τα διορθώσουν αυτά και να μάθουν να διαχειρίζονται καλύτερα το προβάδισμα τους.

Κατά την άποψη μου δεν είναι τόσο σημαντικό ζήτημα, το ότι η ΑΕΚ παίρνει διαφορές κατά την διάρκεια ενός αγώνα και τις χάνει. Μπορεί να βελτιωθεί στη πορεία. Ακόμη αρχή της σεζόν είναι και όταν βρει τη χημεία της, μαθαίνοντας και από τα λάθη της, θα διαχειρίζεται διαφορετικά τις καταστάσεις. Είναι και τυχερή ίσως, που από την αρχή της σεζόν έτυχε σε δύο παιχνίδια να βρίσκεται στο +8 στο 33′ και να μην κερδίζει. Θα εστιάσουν θεωρώ σε αυτό όλοι. Πέρυσι βρέθηκε στο +12 στο 33′ και τελικά αποκλείστηκε από την Μπάμπεργκ, διότι επικράτησε στο ΟΑΚΑ μόλις με δύο πόντους.

Σίγουρα πάντως υπάρχουν θεματάκια. Ένα από αυτά είναι ότι ίσως ο Ηλίας Παπαθεοδώρου θα πρέπει να εμπιστευτεί περισσότερο τον Κακλαμανάκη. Ο Μαυροειδής αγαπάει την Βασίλισσα, είναι πολύτιμος, όμως σε τέτοιας δυσκολίας αγώνες ενδεχομένως να μην μπορεί να προσφέρει για 20 λεπτά. Ο Κακλαμανάκης από την άλλη έχει και ένα potential, μπορεί να εξελιχθεί μέσα από αυτά τα ματς και να είναι έτοιμος για τα ακόμη κρισιμότερα.

Και φυσικά είναι ζήτημα και η άμυνα. Δεν έχει διεκδικήσει κανένα αποτέλεσμα έως τώρα από την άμυνα της η ΑΕΚ. Δίνω λίγο χρόνο ακόμη, αλλά τα πρώτα δείγματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Δεν είναι μόνο το πόσους πόντους δέχεται, είναι το πως θα λειτουργήσει σε μια καθοριστική για το παιχνίδι επίθεση του αντιπάλου. Για παράδειγμα τη σεζόν 2017-2018, θυμηθείτε το παιχνίδι με τη Νίμπουργκ στη Τσεχία. 82 πόντους δέχτηκε ο δικέφαλος. Όμως όταν χρειάστηκε έπαιξε τις κομβικές δύο-τρεις άμυνες και πήρε τελικά την πρόκριση. Αυτό με προβληματίζει εμένα: Δεν απαιτώ να δεχόμαστε 55-60 πόντους σε κάθε ματς, περιμένω όμως στο τέταρτο δεκάλεπτο και ειδικά αν προηγείσαι ή ακόμη και είσαι πίσω στο σκορ, όταν θα χρειαστεί η άμυνα να είναι όπως πρέπει.

ΥΓ: Μπορεί να μην φαίνεται τόσο ακόμη, λόγω των ανεπιτυχών αποτελεσμάτων, αλλά ο Κίθ Λάνγκφορντ έχει αλλάξει το επίπεδο της ΑΕΚ.