Γράφει ο Γιώργος Ζαβλάρης
Επιστροφή στις νίκες για την Βασίλισσα, η οποία διατήρησε το αήττητο φέτος στην έδρα της στο Basketball Champions League, επικρατώντας της Άντβερπ με 62-51, παρουσιάζοντας μια εντελώς διαφορετική αμυντική λειτουργία, από αυτήν που μας είχε συνηθίσει στα προηγούμενα παιχνίδια.
Είναι πολύ σημαντικό αναμφίβολα το ότι σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι, λόγω των συνεχόμενων ηττών που είχαν προηγηθεί, η ΑΕΚ έφτασε στη νίκη, εξαιτίας της ατσάλινης άμυνας της και της ομαδικής δουλειάς, που έγινε στον τομέα αυτό από όλους τους κιτρινόμαυρους, ειδικά από την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου και έπειτα. Αποδείχθηκε ότι όταν η Ένωση θέλει μπορεί να παίξει και σκληρή άμυνα και να φτάσει στην επικράτηση, ακόμη και αν δεν της μπαίνουν τα σουτ.
Ο δικέφαλος διαθέτει ποιοτικούς επιθετικά παίκτες, όπως ο Λάνγκφορντ και ο Ρέι. Δεν έχει πρόβλημα, ακόμη και αν μπλοκάρουν τα συστήματα, στο να βρει σκόρ. Επειδή λοιπόν επιθετικά η ποιότητα μπορεί ορισμένων μπορεί να δώσει λύσεις, είναι απαραίτητο η άμυνα, που είδαμε στο παιχνίδι με την Άντβερπ να μην είναι η εξαίρεση στον κανόνα.
Κατά την άποψη μου αυτό πρέπει και να κρατήσουμε από αυτήν την αναμέτρηση: Τη νίκη και την εκπληκτική άμυνα. Δεν θέλω να εστιάσω τόσο στην δημιουργία, την αστοχία και το χαμηλό σκόρ, καθώς ήταν τέτοια η πίεση, που είχαν οι παίκτες του Παπαθεοδώρου, ύστερα από τα ανεπιτυχή αποτελέσματα, που σίγουρα το ζητούμενο δεν ήταν το θέαμα και η άψογη εφαρμογή των συστημάτων, αλλά μόνο η νίκη.
Όπως επίσης βρίσκω λογική και την επιλογή του Έλληνα προπονητή στο να περιορίσει κάπως το ροτέισον. Είναι λογικό όταν απαιτείται σε τέτοιο βαθμό η νίκη να στηριχθεί στους θεωρητικά ικανότερους και να μην δώσει χρόνο συμμετοχής σε άλλους.
Ακολουθεί το παιχνίδι με τον Πανιώνιο. Σίγουρα σε αυτό περιμένουμε να δούμε ακόμη καλύτερα πράγματα και επιθετικά, αλλά και φυσικά την ίδια διάθεση στην άμυνα. Σταδιακά πάντως θα πρέπει να αρχίσει να βρίσκει πόντους και μέσα από την ρακέτα η ΑΕΚ. Να μην είναι τόσο μονοδιάστατη.
