Η «Ανάσταση» του Λαζάρου και η κατάρα των εξτρεμ

Ο Ερρίκος Σουλολλάρι ανοίγει στο aek-fans.gr τον φάκελο του Λάζαρου και σχολιάζει τους λόγους που «Αναστήθηκε» μέσα από την ΑΕΚ αλλά και το μεγάλο «κενό» που έχει αφήσει πίσω του.

Είναι ευρύτατα γνωστό πως ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος είναι ένας αμφιλεγόμενος χαρακτήρας που κατά καιρούς αρέσκεται στο να προκαλεί το φίλαθλο κοινό. Διότι επί της ουσίας μιλάμε για έναν παίκτη που θα μείνει στην ιστορία καθώς κατάφερε να πάρει 3 πρωταθλήματα με ΠΑΟ, ΑΕΚ και Ολυμπιακό.

Ωστόσο, για να είμαστε ειλικρινής η πιο παραγωγική του χρόνια ήταν αυτή στην ΑΕΚ του Χιμένεθ, και με αυτήν θα ασχοληθώ στο συγκεκριμένο άρθρο, παρότι δεν είναι της παρούσης, καθώς ο Λαζάρος αποτελεί παρελθόν από τους κιτρινόμαυρους. ‘Όμως, προσωπικά οφείλω να ξανά ανοίξω αυτή την παρένθεση, για τους λόγους που θα εξηγήσω παρακάτω.

Ένας λόγος λοιπόν είναι τα λόγια που είχε πει τότε ο ισχυρός άντρας της ΠΑΕ για τον εν λόγω ποδοσφαιριστή, όταν και άνοιξε η μεγάλη κόντρα μεταξύ τους με το περιβόητο συμβόλαιο και το 1+1, το όποιο εν τέλει δικαίωσε τον Λάζαρο. Λόγια τα οποία, έμελλε να αφήσουν εποχή, καθώς ο Μελισσανίδης, είχε τονίσει πως μια φόρα αναστήθηκε ο Λάζαρος, θέλοντας έτσι να δηλώσει πως δεν θα ξανά κάνει παρόμοια παραγωγική σεζόν και συνάμα να πικράνει τον Χριστοδουλόπουλο.

Ως επί το πλείστον, ο Μελισσανίδης δικαιώθηκε καθώς μετά την μετακίνηση του Λάζαρου στου Ερυθρόλευκους η καριέρα του πήρε την κάτω βόλτα. Βέβαια, σε αυτό συνέβαλε και ο σοβαρός τραυματισμός που υπέστη πέρσι στους χιαστούς του. Όμως σίγουρα και ο ίδιος ποδοσφαιριστής δεν βρήκε τις κατάλληλες  συνθήκες που βρήκε στην ΑΕΚ του Χιμένεθ.  Αυτό το τονίζω, διότι ο Ισπανός, εν μέρει «Ανάστησε» τον Λάζαρο με την άριστη διαχείριση που του παρείχε καθ όλη τη διάρκεια της θητείας του.

Μάλιστα, ένα από τα μεγάλα ατού του Μανόλο, ήταν και αυτό το γεγονός, καθώς κατάφερε να βρει το κουμπί  του, που λέμε και «έφτιαξε» τον Λάζαρο με αποτέλεσμα ο παίκτης να γίνεται απροσπέλαστος. Ουδείς, μπορεί να ξεχάσει πόσο άλλαζε την ροή του αγώνα όταν έμπαινε αλλαγή συνήθως στο τελευταίο μισάωρο του παιχνιδιού.

Αυτό το μισάωρο όμως ήταν πολλές φορές αρκετό για να φέρει τις μεγάλες ανατροπές που στο τέλος έδωσαν και το πρωτάθλημα. Ανατροπές που ακόμα και σήμερα αναπολούμε. Εν παραδείγματι,  το 3-2 μέσα στο ΟΑΚΑ, το οποίο ναι μεν το κλειδί ήταν η είσοδος του Λιβάγια στο δεύτερο ημίχρονο αλλά μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν ο Λάζαρος με τα δυο γκολ που πέτυχε και ισοφάρισε το σκορ. Μάλιστα, το γκολ εκείνο είχε μπει στη δεκάδα για το βραβείο Πούσκας, με τα καλύτερα δέκα γκολ της χρόνιας από την fifa.

Μιλάμε για απίστευτο χτύπημα, καθώς ακόμα ψάχνεται ο Καπίνο που είχε μείνει κυριολεκτικά άγαλμα και μετά από εκείνο το ματς δεν ξανά έπαιξε. Ωστόσο, ο Λάζαρος δεν στάθηκε μόνο σε εκείνο το ματς αλλά συνέχισε να βάζει καθοριστικά γκολ για την ομάδα, όπως έκανε στο 95΄ με το υπέροχο ψαλίδι που έστειλε την ΑΕΚ στο τελικό του κυπέλλου, και ξέρανε την Λάρισα. Ακόμα και σήμερα το θυμάμαι και ανατριχιάζω καθώς ήμουν στα δημοσιογραφικά μπουφ  και όταν το είδα Live είχα πάθει πλάκα. Μας έστειλε στο «ψυχίατρο»

Με λίγα λόγια η ΑΕΚ στο πρόσωπο του Λάζαρου είχε βρει το εξτρεμ που έψαχνε τόσο καιρό, μετά και την αποχώρηση του Μπαρμπόσα. Ένα εξτρεμ που με την σωστή διαχείριση του εκάστοτε προπονητή, έδινε λύσεις στην ομάδα είτε με ασιστ είτε με γκολ. Ένας εξτρεμ που όταν έπαιρνε την μπάλα και έτρεχε προς την αντίπαλη εστία κατάφερνε να ξεσηκώνει την κερκίδα. Διότι, εκείνη την περίοδο ο Λάζαρος έκανε γιο-γιο τις αντίπαλες άμυνες και πατούσε με μεγάλη ευκολία στην αντίπαλη περιοχή.

Εξάλλου, ο Λαζάρος αποτελούσε τον άσο στο μανίκι που κρατούσε συνήθως ο Μανόλο όταν ήθελε η ομάδα του να παίξει φουλ επίθεση.  Άπαντες, γνωρίζαμε εκείνη την περίοδο πως ήταν ικανός να αλλάξει όλη τη ροή ενός παιχνιδιού. Λίγο οι εμπνεύσεις του, λίγο η φαντασία και το ποδοσφαιρικό θράσος που είχε, τον έκαναν υπέρ πολύτιμο.

Από εκεί και πέρα η ιστορία δεν είχε happy end.  Μπορεί η ΑΕΚ να κατέκτησε με την αξία  της το πρωτάθλημα, όμως η επόμενη μέρα χωρίς τον Λάζαρο δεν ήταν ίδια. Μπορεί μεν ο ίδιος να πήρε την κάτω βόλτα, όπως προανέφερα αλλά και η ΑΕΚ για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους δεν βρήκε πότε τον άξιο αντικαταστάτη της.

Δεν βρήκε πότε τον εξτρεμ που θα έκανε την διαφορά και θα έδινε στην ομάδα τα γκολ και τα ασιστ του.  Μάλιστα, αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η ΑΕΚ αρνήθηκε μεν να δώσει ένα  καλύτερο συμβόλαιο στον Έλληνα ακραίο επιθετικό και τα έδωσε στον Μπογιε και προσφάτως στον Βέρντε, οπού και στις δυο περιπτώσεις δεν έχει πάρει τα ανάλογα στοιχεία.

Εδώ λοιπόν ερχόμαστε και πάλι αντιμέτωποι με αυτό που λέμε πως τα λεφτά δεν κάνουν πάντα τη διαφορά και η περίπτωση του Λάζαρου είναι τρανταχτό παράδειγμα. Όταν ήρθε στην ομάδα, άπαντες βγήκαν και σχολίασαν αρνητικά την συγκεκριμένη μεταγραφή, ωστόσο στη πράξη είδαμε πόσο πολύ συνέβαλε στο να πάρει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα. Για αυτό πολλές φορές καλό είναι να μην κρίνουμε τα πράγματα ευθύς εξ αρχής αλλά να περιμένουμε λίγο.

Τώρα για να κλείσουμε οριστικά αυτό το κομμάτι, οφείλω να πω πως από αυτή την περίπτωση και οι δυο πλευρές βγήκαν χαμένες. Διότι ναι μεν ο Λάζαρος αναστήθηκε μια φόρα και αυτό χάρις τον Χιμένεθ, αλλά και η ΑΕΚ μέχρι στιγμής δεν έχει βρει τον εξτρεμ με την ίδια εκρηκτικότητα και αποτελεσματικότητα του Λάζαρου. Αυτά η κατάρα, των εξτρεμ συνεχίζεται και περιμένουμε να δούμε αν θα έχουμε καμιά αντίστοιχη «Ανάσταση» από τον Βέρντε, υπό τις οδηγίες του Καρέρα ή αν ο Ίβιτς τελικά βρει έναν αντίστοιχο Λάζαρο.

Επιμέλεια Φωτογραφίας: Βασίλης Καλαμπόκας