Ο ΠΑΟΚ υποδέχτηκε την ΑΕΚ για την 18η αγωνιστική της Super League, σε ένα πολύ δυνατό παιχνίδι που οι δυο ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες με 2-2. Όλοι στη πλευρά των κιτρινόμαυρων ήξεραν πως δεν θα ήταν εύκολο να φύγουν αλώβητοι από την Τούμπα, αλλά λίγο η δημιουργία ενός συνόλου με διαφορετική φιλοσοφία και αρχές από τον Πάμπλο Γκαρσία, λίγο η έλλειψη φιλάθλων στον περιβάλλοντα χώρο από τον χλοοτάπητα και η καλή περίοδος στη οποία βρίσκεται η ΑΕΚ, είχαν κάνει άπαντες στους φιλοξενούμενους να έχουν πίστη στη νίκη.
Και δίκιο είχαν αφού η «Ένωση» κατάφερε δύο φορές να προηγηθεί του ανέτοιμου ΠΑΟΚ ύστερα από ωραίες ενέργειες και εκτελέσεις από κοντά του Σάκχοφ και του φυσικού αρχηγού (γιατί έχει το ψυχισμό και τη νοοτροπία) των κιτρινόμαυρων, Γαλανόπουλο. Από την άλλη οι ασπρόμαυροι εκμεταλλεύτηκαν δυο στημένες φάσεις (η μία λάθος απειρίας σε συνδυασμό με καταστροφικά λάνθασμένη εκτίμηση του Αθανασιάδη) στο μέγιστο και βρήκαν την ισοφάριση σε φάσεις που άξιζαν λιγότερο την επίτευξη ενός γκολ σε σχέση με άλλες.
Ο Μανόλο Χιμένεθ προσέγγισε πολύ «ψαγμένα» σε επίπεδο τακτικής το παιχνίδι καθώς ο Μάνταλος λογιζόταν για αριστερό εξτρέμ αλλά συνεχώς προσπαθούσε να βοηθήσει στο κέντρο κινούμενος στον άξονα, ενώ ο Γαλανόπουλος που ήταν ένας εκ των τριών κεντρικών χαφ έβγαινε στα πλάγια συνεχώς για να κόβει τον Βιεϊρίνια. Τακτική βγαλμένη από Ατλέτικο Μαδρίτης όπως είπε και ο ίδιος ο Χιμένεθ.
Καλό παιχνίδι και από τις δύο ομάδες, οι οποίες είχαν την ευκαιρία να κερδίσουν τον αγώνα αλλά τελικά αρκέστηκαν στο να ακυρώσουν η μια την άλλη. Από το ματς μου έμειναν δυο πράγματα. Το πόσο κραυγαλέα είναι η ανάγκη για την απόκτηση ενός πολύ καλού κεντρικού αμυντικού ο οποίος θα τοποθετηθεί δίπλα στον Λάτσι και ο μονόδορμος απόκτησης ενός τερματοφύλακα επιπέδου ΑΕΚ. Ναι το γύρισμα του Λάτσι είναι επικίνδυνο αλλά ο Αθανασιάδης ενώ προλαβαίνει να διώξει με τα πόδια προτιμά να μπλοκάρει με τα χέρια και να παραχωρήσει ένα έμμεσο από όπου προήλθε το γκολ του Βιεϊρίνια.
Είτε ο τερματοφύλακας δεν γνώριζε ότι απαγορεύεται να πιάσει την μπάλα με τα χέρια από γύρισμα συμπαίκτη είτε φοβήθηκε επειδή πιεζόταν από τον Κρμέντσικ. Ότι και από τα δύο να συνέβη είναι απαράδεκτο. Ειδικά η άγνοια του κανονισμού, αλλά θέλω να πιστεύω πως δεν ήταν αυτό. Ο Αθανασιάδης δεν είναι καλύτερος του Τσιντώτα και έχει δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση πως όλα είναι καλύτερα επειδή απέναντί του βρήκε αρχικά τον Παναιτωλικό, τη Λαμία και τον Άρη που δεν έχει σεντερ φορ.
Το δεύτερο ήταν οι συνεχείς διαμαρτυρίες των παικτών και του πάγκου του ΠΑΟΚ για τις διαιτητικές αποφάσεις. Σουτ του Τζόλη στο (κολλημένο στο σώμα) χέρι του Λόπες και αμέσως να μην κυνηγήσει τη φάση αλλά να φωνάξει για πέναλτι. Στη φάση του γκολ ο Κρέσπο κάνει βήματα πίσω και χάνει την ισοροπία του αλλά αυτό που θα υποστηρίξουν οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ είναι πως έγινε φάουλ. Υπάρχει επαφή από τον επερχόμενο επιτηθέμενο της ΑΕΚ αλλά μόνο και μόνο για να μην υπάρξει τραυματισμός και όχι για να κρατήσει στο έδαφος τον παίκτη του ΠΑΟΚ. Και πως θα το έκανε άλλωστε αφού ήταν ήδη στον αέρα όταν έγινε η επαφή.
Ο Ίγκανσον σαν κεραυνόπληκτος έπεσε στο χορτάρι μόλις ο Γκαρσία από δίπλα του έδιωξε την μπάλα και όλος ο πάγκος του ΠΑΟΚ κραύγαζε όρθιος σαν φυλή ιθαγενών χαμένη στα έγκατα τροπικού δάσους.
Όλες αυτές οι ακρότητες γίνονται επειδή ο ΠΑΟΚ αντιλαμβάνεται πως η ΑΕΚ είναι πιο ήρεμη και κοντρολαρισμένη και αν κάποιος είναι να φύγει με τη νίκη από το γήπεδο αυτός θα είναι η «Ένωση». Οπότε προσπαθούν να προκαταβάλλουν και να δημιουργήσουν εντυπώσεις όσο το δυνατόν νωρίτερα. Μπορεί να μην γνωρίζουν γιατί ακριβώς το κάνουν αλλά έχουν δει πως το κάνει ο Ολυμπιακός και αφού σε αυτούς πιάνει γιατί να μην πιάσει και στους ίδιους.
Και μιας και αναφέραμε τον Ολυμπιακό, νωρίτερα στο Περιστέρι τελέσθηκε η νεκρώσιμη ακολουθία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Ολυμπιακός έπρεπε να τιμωρηθεί με πέναλτι για ξεκάθαρη φάση που ούτε ο διαιτητής αλλά ούτε και από το VAR μπήκαν στον κόπο να ασχοληθούν μαζί της, ενώ λίγο αργότερα ο ορισμός της αντιαθλητικής συμπεριφοράς από τον Μπα που θα έπρεπε να αντικρίσει την κόκκινη κάρτα μεταλλάχθηκε σε κίτρινη χωρίς καμία εξήγηση και χωρίς επανέλεγχο από το VAR. Κατά τα άλλα… αδικούνται τα παιδιά.
Το έχουμε ξαναπεί πως οι ερυθρόλευκοι είναι σαφέστατα χειρότεροι αγωνιστικά από πέρσι (αλλά ισχυρότεροι παρασκηνιακά) και ο Μάρτινς δεν απολαμβάνει την εμπιστοσύνη που είχε πέρσι. Αλλά παρόλα αυτά παραμένει 11 βαθμούς μπροστά από τους διώκτες του γιατί στους τυφλούς κυριαρχεί ο μονόφθαλμος. Έχοντας και την αβάντα της διαιτησίας που θα τον βοηθήσει να πάει τρένο μέχρι και μερικές αγωνιστικές πριν το τέλος των playoff όπου και θα αρχίσει το ροτέισον για να είναι όλοι οι ποδοσφαιριστές φρέσκοι και ετοιμοπόλεμοι.
Αρκετά όμως με τους άλλους. Το θέμα είναι πως ο Δημήτρης Μελισσανίδης είτε επειδή το μόνο που τον νοιάζει είναι να χτίσει το γήπεδο, είτε επειδή έχει βαρεθεί να πολεμάει το κατεστημένο μόνος του και ψάχνει -το λιγότερο- μπροστινούς για αυτές τις μάχες, φαίνεται πως κάνει ανίερες συμμαχίες με ορκισμένους εχθρούς της ομάδας του, προκειμένου να ανατραπεί ο Ολυμπιακός. Η ΑΕΚ φέρεται να συμφωνεί με την εκλογή Ζαγοράκη ενώ σε καμία περίπτωση δεν εκπροσωπεί τα συμφέροντά της. Πρέπει να προφυλαχθεί η ομάδα από τα χτυπήματα κάτω από τη μέση και κανείς δεν κάνει κάτι. Το κατεστημένο είναι εκεί, δυναμώνει και από τη στιγμή που μόνο ένας θα έχει την ευκαιρία να βγεί στο Τσάμπιονς Λιγκ η ψαλίδα μόνο να ανοίξει μπορεί.
Και η ΑΕΚ δεν αντιδρά, παρά μόνο περιμένει μοιρολατρικά τη σφαγή. Πρέπει όμως κάτι να κάνει γιατί οι λύκοι ποτέ δεν χάνουν τον ύπνο τους για τις απόψεις των προβάτων και αργεί ακόμα η στιγμή που τα πρόβατα θα φάνε τους λύκους.
ΥΓ1. Μάνταλος σε ένα ακόμα παιχνίδι άφαντος. Είτε στον άξονα είτε αριστερά ήταν ανούσιος και αόρατος. Και αυτός ξεκινά την φάση του τετ α τετ του Κρμέντσικ. Η συνύπαρξη με Λιβάγια στην ίδια 11αδα με τον Έλληνα μέσο στη πτέρυγα δεν υφίσταται.
ΥΓ2.Μπακάκης φιλότιμος και τρεχαλατζής αλλά οι λαχτάρες που τράβηξε (και εμείς μαζί του) χθες δεν περιγράφονται. Και χάνει τον Κρέσπο στην φάση του γκολ.
Κωνσταντίνος Γιακουμίδης
Aπό παιδί ασχολούμαι με τον αθλητισμό. Είχα την τύχη οι παιδικές μου παραστάσεις να περιλαμβάνουν την κατάκτηση του ευρωπαϊκού το ’87, την κυριαρχία του Μάικλ Τζόρνταν και την τριγωνομετρία στο χορτάρι που παρουσίαζε η ΑΕΚ την τριετία 1992-94.
Αν και η καρδιά μου ήταν στο ποδόσφαιρο το πρώτο μου δελτίο ήταν σε ομάδα μπάσκετ. Και επειδή γρήγορα κατάλαβα πως δεν είχα αρκετό ταλέντο να γίνω επαγγελματίας αθλητής, αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον αθλητισμό με άλλο τρόπο. Γράφοντας για αυτόν.
Έχοντας διαγράψει κάποια πράγματα από την “bucket list” μου το επόμενο είναι να ασχοληθώ ενεργά με την δημοσιογραφία. Και αυτή την στιγμή το πραγματοποιώ με το να αρθρογραφώ στο aek-fans.gr.