Ο Ερρίκος Σουλολλάρι γράφει στο aek-fans.gr για το Κυριακάτικο ντέρμπι και σχολιάζει το θετικό  έργο του Αλμείδα στην ΑΕΚ

Είναι ευρύτατα γνωστό ότι το αυριανό ντέρμπι κόντρα στο ΠΑΟ είναι ορόσημο για την έκβαση του τίτλου. Σε περίπτωση που η Ένωση ηττηθεί από την ομάδα του Γιοβάνοβιτς, είναι πολύ δύσκολο να ανατραπεί το -10 ακόμα κι αν ο ΠΑΟ δεν μας γεμίζει το μάτι. Όμως σε περίπτωση που η ΑΕΚ κερδίσει το ντέρμπι, κάτι το οποίο έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες, τότε το πρωτάθλημα παίρνει φωτιά. Η ΑΕΚ στο -4 από τη κορυφή και εφόσον κερδίσουν ΟΣΦΠ και ΠΑΟΚ μπαίνουν και αυτοί δυνατά στην κούρσα του τίτλου.

Από εκεί και πέρα αν το ντέρμπι δεν έχει νικητή τότε οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι ο Ολυμπιακός με τον ΠΑΟΚ εφόσον κάνουν και αυτοί το χρέος τους. Ωστόσο ας αφήσουμε τα αν και να πάμε στην ουσία και στην πραγματικότητα. Η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή παίζει την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα και αυτό το χρωστάμε ξεκάθαρα στον Ματίας Αλμειδα. Από την άλλη ο Παναθηναικός, μπορεί να μην εντυπωσιάζει με την αγωνιστική του εικόνα αλλά παραμένει αήττητος, πείτε το τύχη, σπρώξιμο, ότι και να είναι παραμένει μια κυνική ομάδα.

Συμφωνώ πως το ποδόσφαιρο σε βάθος χρόνου σε δικαιώνει και έτσι το σωστό θα ήταν φέτος η ΑΕΚ να πάρει το πρωτάθλημα, όμως να είμαστε ειλικρινής  όσο δυσκολεύεσαι να βάλεις  τη μπάλα στο πλεκτό τόσο θα τρως τα μούτρα σου. Αυτός είναι και ένας νόμος του ποδοσφαίρου. Μπορεί εσύ να κάνεις 20 τελικές και ο αντίπαλος να σ κάνει μια και να σου πάρει αποτέλεσμα. Όπως έγινε στη Τρίπολη και στα Γιάννενα και παραλίγο να γίνει και στο Καραισκάκης σε ένα ματς που έπρεπε να κερδίσεις βάση εικόνας πήγαμε να το χάσουμε..

Αυτό οφείλεται σε δυο παράγοντες κατά την άποψή μου. Πρώτον, δεν έχεις καθαρό επιθετικό στην γραμμή της κρούσης. Όσο και να βαφτίζουμε τον Λιβάι σεντερ φορ, δεν είναι! Ο Γκαρσία είναι ένας τρομερός παίκτης  που μόλις η ομάδα βρήκε υγεία στα αποδυτήρια έβγαλε όλα τα θετικά του προσόντα. Μπροστά θες έναν επιθετικό τύπου Πόνσε, να σου κάνει την μισή ευκαιρία γκολ.  Αν εξαρχής είχαμε έναν τέτοιο παίκτη δεν νομίζω να χάναμε στη Τρίπολη και στα Γιαννένα και να πετάγαμε βαθμούς στο Πειραία. Φαίνεται πως τέτοιος παίκτης δείχνει να είναι ο Φαν Βεερτ. Μακάρι! Θα αποδειχθεί λίρα εκατό αν όντως είναι ο επιθετικός που μας έλειπε τόσο καιρό.

Δεύτερον, η τρομερή αστοχία που διακατέχει τον Αραούχο.  Ο Τσίνο ξέρουμε ότι είναι ο παίκτης που δεν θα σ βάλει πάνω από 12-14 γκολ σε μια σεζόν. Γνωρίζουμε ότι είναι ένας παίκτης που του αρέσει να παίζει με τη μπάλα στα πόδια και να δοκιμάζει διάφορα με αυτήν.  Ο Αραούχο είναι και ο παίκτης που ορθώς φόρα το περιβραχιόνιο. Είναι ένας από εμάς και το πάθος του για ποδόσφαιρο είναι κάτι το οποίο μας αρέσει. Όμως φέτος είναι και ο μοιραίος! Μπορεί μέν ο Αλμείδα να του έχει δώσει έναν άλλον ρόλο στον οποίον να τον υπηρετεί με συνέπεια και σε πολλά ματς να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο, άλλα όταν φτάνει στη θέση βολής τότε κάτι παθαίνει.

Οι περισσότερες ευκαιρίες που έχει χάσει είναι ευκαιρίες από τις οποίες δεν χάνονται και πόσο μάλλον όταν επρόκειτο για την κλάση του. Όμως αυτές οι ευκαιρίες που λέμε έχουν κοστίσει στην ομάδα με παράδειγμα τη Λεωφόρο και πρόσφατα στους Ζωσιμάδες. Θα μου πείτε μα και ο Γκαρσία σε αυτά τα γήπεδα έχασε ευκαιρίες για γκολ ναι αλλά ο Γκαρσία υπάρχουν και ματς που τα έχει πάρει μόνος του. Δεν απαιτώ από τον Γκαρσία να τα βάλει όλα. Όπως προανέφερα φέτος ο Γκαρσία κάνει ήδη απίστευτα πράγματα στην ΑΕΚ.  Εν τέλει αυτό που περιμένω και θέλω από τον Αραούχο είναι να είναι πιο καλός στις τελικές του προσπάθειες. Τα τελειώματα του τελευταία δεν θυμίζουν σε τίποτα τον πάλιο καλό Αραούχο. Μακάρι αύριο κόντρα στον ΠΑΟ, όπου έχει και καλή παράδοση να σκοράρει και να πάρει το ματς πάνω του.

Ωστόσο, πάντα είχα και έχω την πεποίθηση ότι τέτοια ματς δεν τα παίρνουν οι παίκτες αλλά οι προπονητές. Πάντα φώναζα και έγραφα πόσο σημαντικό είναι η ΑΕΚ να έχει έναν δικό της προπονητή που να της δώσει μια αγωνιστική ταυτότητα και χαίρομαι ιδιαίτερα που όπως φαίνεται το βρήκε στο πρόσωπο του Αλμείδα,  Ο Αργεντινός, μέσα σε λίγες μήνες κατάφερε να παρουσιάσει ένα δείγμα από το έργο του το οποίο μας έκανε να τρίβουμε τα μάτια μας. Πάντα υποστήριζα ότι  ο προπονητής κάνει τον παίχτη και όχι το αντίθετο. Είμαι σίγουρος πως αν ο Ελίασον ερχόταν στη περσινή ομάδα με τον Γιαννική στο πάγκο θα τον βγάζαμε άχρηστο.. όπως και τον Μουκουντί το ίδιο.

Για αυτό είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που στη χρονιά όπου η ΑΕΚ μπήκε στο γήπεδο της βρήκε και τον προπονητή που τόσο έψαχνε αυτά τα χρόνια.. Ακόμα και αν στο τέλος η ΑΕΚ δεν πάρει το πρωτάθλημα, πιστεύω πως δεν θα μας πειράξει τόσο καθώς έχουμε πλέον έναν άνθρωπο στο πάγκο που ξέρουμε ότι παράγει έργο και ξέρουμε ότι με αυτόν στο τιμόνι είναι θέμα χρόνου η ΑΕΚ να πάρει πρωτάθλημα. Μακάρι να γίνει φέτος! Όπως και να έχει εμείς κρατάμε την μπάλα χαμηλά καθώς το πρωτάθλημα έχει δρόμο ακόμη και έχουμε εμπιστοσύνη στον Αλμείδα. Στον προπονητή που δείχνει τον δρόμο για μια ΑΕΚ που γουστάρουμε να βλέπουμε, για μια ΑΕΚ που μπορεί να αφήσει ιστορία!