H ΑΕΚ χθες κατάφερε αυτό που ένα μήνα πριν, έμοιαζε ακατόρθωτο. Προσπέρασε τους πάντες στη βαθμολογία και πλέον βρίσκεται δεύτερη, με τον Ολυμπιακό μόνο πιο ψηλά. H απαισιοδοξία που επικρατούσε στις τάξεις των κιτρινόμαυρων φιλάθλων, ο ισοπεδωτισμός και η υποβάθμιση του υλικού της ομάδας έχουν υποχωρήσει και σιγά σιγά επέρχεται η εξορθολόγιση των όσων έχουν προηγηθεί και η σωστή εκτίμηση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η «Ένωση».
Ο Μανόλο Χιμένεθ μέσα σε λίγες μέρες έκανε αυτό που ο Καρέρα έπαψε να κάνει από πέρσι μέσα Ιούλη, όταν και πάρθηκε η απόφαση να μην κατατεθεί ένσταση για την αντικανονική συμμετοχή παικτών του ΠΑΟΚ στο μεταξύ τους παιχνίδι για τα playoff. Δούλεψε την ομάδα ως όφειλε σαν κανονικός επαγγελματίας προπονητής.
Τονίζω το επαγγελματίας, γιατι ο Ιταλός από την προαναφερθείσα στιγμή και έπειτα δεν συμπεριφέρθηκε επαγγελματικά, με αποκορύφωση την (εγκληματική) αμέλεια να ενημερώσει το διαβατήριό του ώστε να είναι σε θέση να ταξιδέψει στην Ουκρανία για το παιχνίδι με τη Ζόρια.
Επιστρέφοντας στο παρόν ο Χιμένεθ με την έλευσή του για μια ακόμη φορά στο τιμόνι της ΑΕΚ, παρατήρησε ότι τίποτα δεν είχε απομείνει (από άποψη νοοτροπίας της ομάδας) όπως το άφησε. Μια και δυο λοιπόν ξεκίνησε με το να θέσει κάποιους γενικούς κανόνες για το πως θέλει να βλέπει την ομάδα μέσα στο γήπεδο αλλά και να βελτιώσει ατομικά τους παίκτες του. Βέβαια λόγω του λίγου χρόνου που έχει στη διάθεσή του χρησιμοποίησε ένα τρικ για να το πετύχει και αυτό δεν ήταν άλλο από την τόνωση της αυτοπεποίθησης. Οι ποδοσφαιριστές άρχισαν να πιστεύουν πως αυτό που κάνουν θα πετύχει, αντί να σκέφτονται τι μπορεί να πάει στραβά και αυτό συνέβαλε στο να αυξήσουν τα ποσοστά επιτυχίας των ενεργειών τους και κατά συνέπεια την απόδοση σε όλους τους τομείς της ομάδας. Έτσι εξηγείται η ξαφνική ανάταση του Μπακάκη και ο υπολογισμός του Σβάρνα σαν αξιόλογο κανονικό κεντρικό αμυντικό αντί του επικίνδυνου γκελαδώρου που είχε εξελιχθεί.
Με αυτό το τέχνασμα λοιπόν ο Ισπανός και με την δουλειά που κάνει τόσο στα Σπάτα όσο και στον αγωνιστικό χώρο, έχει πετύχει την βελτίωση του κλίματος εντός και εκτός αποδυτηρίων, κάτι που ενισχύεται δυναμικά και από τις συνεχόμενες νίκες που σαν μπόνους έχουν το μηδέν παθητικό.
Ένα άλλο αισιόδοξο μήνυμα που λαμβάνει ο οργανισμός ΑΕΚ, είναι η διάθεση που δείχνει ο προπονητής να δουλέψει με νεαρά παιδιά που αποτελούν το μέλλον της ομάδας. Ο Λάτσι έστω και με αυτή τη συγκυρία έπαιξε για πρώτη φορά φέτος και απέδειξε εμφατικά πως έπρεπε να είχε χρησιμοποιηθεί πιο νωρίς. Ο Ραντόνια είδε το όνομά του στην αποστολή, ο Γαλανόπουλος αρχίζει να νιώθει βασικός και ο Μαχαίρας βγήκε από την ναφθαλίνη.
O Mιτάι προτιμάται από τον Λόπες του οποίου το συμβόλαιο λήγει το 2022, ο Λιβάγια και ο Ολιβέιρα περνούν περισσότερη ώρα στον πάγκο παρά εντός των γραμμών, ενώ και ο Μάνταλος θα χρησιμοποιείται όπου και όπως εξυπηρετεί την τακτική και όχι σύμφωνα με την αρεσκεία του παίκτη.
Εκτός όμως από τον επαγγελματισμό ο οποίος επιβάλλει αυτές τις κινήσεις, ο νυν προπονητής της «Ένωσης» παρακινείται και από το συναίσθημα. Δεν υπάρχει αμφιβολία για το δέσιμο και τα αισθήματα που έχει ο Χιμένεθ για τον σύλλογο, παρόλο που ο τελευταίος τον έχει πληγώσει στο παρελθόν. Αυτή η ιδιαίτερη σχέση ίσως να οφείλεται στο ότι στην προπονητική του καριέρα ο Μανόλο, το μόνο που έχει να επιδείξει είναι η κατάκτηση πρωταθλήματος και κυπέλλου με την ΑΕΚ. Όλα τα υπόλοιπα στην συντριπτική πλειονότητά τους είναι υποβιβασμοί και προβιβασμοί στην πρώτη κατηγορία του εκάστοτε εθνικού πρωταθλήματος που εργαζόταν. Αλλά σίγουρα δεν είναι τυχαίο που ο Ανδαλουσιάνος είναι ο τρίτος προπονητής στην σύγχρονη ιστορία της ΑΕΚ που έχει αφήσει την σφραγίδα του μετά τον Ντούσαν Μπάγιεβιτς και Φερνάντο Σάντος (τον οποίο μάλιστα ξεπέρασε σε συνολικά ματς με 150 έναντι 137 στο κιτρινόμαυρο πάγκο για όλες τις διοργανώσεις).
Με τον δικέφαλο κάθε φορά οι δύο πλευρές έκαναν «κλικ» και κούμπωναν, συμπληρώνοντας ακριβώς η μία τα κενά της άλλης. Αυτό συμβαίνει όταν υπάρχει ταύτιση σε επίπεδο ψυχοσύνθεσης, όταν υπάρχει απόλυτη κατανόηση των μπορώ, των θέλω και των δύο. Δεν πιστεύω πως ο Χιμένεθ είναι λαϊκιστής και πουλάει ΑΕΚοφροσύνη, αλλά ότι νιώθει κάθε λέξη από την δήλωσή του «Δεν γεννήθηκα ως οπαδός της ΑΕΚ, αλλά θα πεθάνω ως οπαδός της ΑΕΚ». Άλλωστε όποτε ήρθε, ο σύλλογος ήταν στα πολύ κάτω του και δεν υπήρχε αίγλη για να επωφεληθεί.
Το μόνο που απομένει είναι και η πλευρά της ΑΕΚ να αποδεχτεί τον Ισπανό ίσως όχι ως τον καλύτερο αλλά ως τον καταλληλότερο για εκείνη και να αντιληφθεί ότι αν κάποιος μπορεί να πετύχει τα περισσότερα, στο λιγότερο δυνατό χρόνο στο τιμόνι της, είναι αυτός. Γιατί το τρις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού εστί, οπότε και ο Δημήτρης Μελισσανίδης οφείλει να επιβεβαιώσει το παρατσούκλι του που τον θέλει «αιλουροειδές» γιατί αν κάποιος αξίζει να βάλει την ομάδα στην Αγιά Σοφιά είναι αυτός που την οδήγησε στο πρωτάθλημα. Έτσι θα είναι ο τρόπος της «Ένωσης» να πει σε ένα δικό της άνθρωπο “Muchas gracias”.
Κωνσταντίνος Γιακουμίδης
Aπό παιδί ασχολούμαι με τον αθλητισμό. Είχα την τύχη οι παιδικές μου παραστάσεις να περιλαμβάνουν την κατάκτηση του ευρωπαϊκού το ’87, την κυριαρχία του Μάικλ Τζόρνταν και την τριγωνομετρία στο χορτάρι που παρουσίαζε η ΑΕΚ την τριετία 1992-94.
Αν και η καρδιά μου ήταν στο ποδόσφαιρο το πρώτο μου δελτίο ήταν σε ομάδα μπάσκετ. Και επειδή γρήγορα κατάλαβα πως δεν είχα αρκετό ταλέντο να γίνω επαγγελματίας αθλητής, αποφάσισα να ασχοληθώ επαγγελματικά με τον αθλητισμό με άλλο τρόπο. Γράφοντας για αυτόν.
Έχοντας διαγράψει κάποια πράγματα από την “bucket list” μου το επόμενο είναι να ασχοληθώ ενεργά με την δημοσιογραφία. Και αυτή την στιγμή το πραγματοποιώ με το να αρθρογραφώ στο aek-fans.gr.
