Ο Θοδωρής Γεωργάκης γράφει στο aek-fans.gr για την ήττα της ΑΕΚ στο ντέρμπι και σχολιάζει τους πρωταγωνιστές 

Ολόκληρη την προηγούμενη εβδομάδα απέφυγα να αναφερθώ στο ντέρμπι. Με διακατείχε μια αγωνία, να δω πως θα συμπεριφερθεί αυτή η φετινή ΑΕΚ μέσα στην καυτή έδρα του Καραϊσκάκης…. Ένας αδιόρατος φόβος, μια ενδόμυχη ανησυχία για ένα πιθανό παιδικοχαρίστικο συνονθύλευμα, ένα ηττοπαθές ψυχανέμισμα στον αέρα, μια αποστροφή στα μεσοβδομαδιάτικα γιαουρτώματα και μπουγελώματα, που τα αναγάγαμε σε ποδοσφαιρικά προαπαιτούμενα, και όλα τούτα γιατί η ομάδα δεν με έπειθε, αφού μετά την πρωταθληματική εμφάνιση στην Τρίπολη ακολούθησε μια αγωνιστική πορεία κατιούσα.  Αυτά κανάλιζαν στο μυαλό μου και δεν γνώριζα αν πρέπει να τα τρέμω ουσιαστικά, ή να ακολουθήσω αντίστροφη νοητική πορεία και να επενδύσω σε ακριβώς αντίθετα ελπιδοφόρα πιστεύματα.

Και ξαφνικά την Κυριακή το βράδυ όλα τούτα ήρθαν όχι απλά σε πακέτο, αλλά σε ολόκληρο μπαούλο κλειδωμένα, πασπαλισμένα και πάλι απ’ την σκόνη της προχειρότητας και του παλιμπαιδισμού! Μια ΑΕΚ αξιοθρήνητη, αξιοδάκρυτη, αξιοκατάκριτη και άξια της μοίρας, που κουβαλάει, να μην μπορεί τα δύο τελευταία χρόνια να σηκώσει κεφάλι σε κομβικά παιγνίδια, σαν το χθεσινό, όπου, ή μένεις στο πρωτάθλημα, ή το αποχαιρετάς πριν την παρέλαση…
Στο Καραϊσκάκης μόνο ένας ποδοσφαιριστής πήγε να παίξει μπάλα και αυτός ήταν ο Ολιβέϊρα! Από εκεί και πέρα απορώ γιατί κάποιοι προσπαθούν τραβώντας απ’ τα μαλλιά θεματίδια να μας παρουσιάσουν διακριθέντες … Και όταν μπαίνεις σε αυτό το γήπεδο με έναν μόνο παίκτη σημαιοφόρο, όλοι οι υπόλοιποι στη γαλαρία και χαβαλέ, τότε τα πράγματα ευτυχώς που δεν εξελίχθηκαν σε επίπεδο πεντάρας, ώστε να μην βγει και ο μέγιστος Κωστένογλου να μας χαϊδέψει τα αυτιά με σαχλαμάρες…

Ποιος Λιβάγια παιδιά… Και ξεκινώ με αυτόν που υποτίθεται πως είναι το σημείον αναφοράς στην φετινή ΑΕΚ και τον οποίο και πριν τα δύο καυτά φετινά ντέρμπι με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό μας παρουσίαζαν ευφάνταστα σενάρια πως «κάτι χρωστούσε» και στους δύο… Άντε να μην πούμε σε ποια χρωστάει κανονικά… Ένας ποδοσφαιριστής που μόνο απέναντι σε Λαμία και Παναιτωλικό δρέπει δάφνες. Ένα ράκος μέσα στο γήπεδο, που κάποτε αποφάσιζε να πάρει μια προσπάθεια… Στα ντέρμπι είναι άφαντος, όταν η μπάλα καίει και παίζει κρυφτούλι… Δυο ντέρμπι φέτος με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό και ο πολύς Μάρκος ήταν ράκος… Εξαφανισμένος όταν έπρεπε να πάρει την ομάδα στην πλάτη του.

Γι αυτό ο Θωμάς Μαύρος ήταν είναι και θα είναι εσαεί ο ΘΕΟΣ! Για να μαθαίνουν οι νέοι πως… Είτε ο Γκαϊτατζής, είτε ο Γούναρης, είτε ο Ξανθόπουλος, είτε ο Αποστολάκης έπαιζαν δεξιοί μπακ, όταν πρωτοξεκίνησε σαν αριστερό εξτρέμ ο Θωμάς, είχε δύο γκολ σε κάθε αγώνα σε βάρος του Ολυμπιακού μέσα έξω… Αλλά και όταν πέρασε μέσα στην περιοχή σαν φορ κρούσης ρωτήστε τον Μίχο και τον Νοβοσέλατς πόσα μετρούσαν…
Δεν πάει άλλο πια. Η ομάδα και ο προπονητής μαζί «ταβάνιασαν» απ’ τον Οχτώβρη μήνα… Και ταβάνιασαν με την κυριολεκτική σημασία του όρου γιατί αυτές είναι οι δυνατότητές τους… Μέχρι εκεί… Παραπάνω δεν έχουν να σου δώσουν… Και λογικά το πουλόβερ άρχισε να ξηλώνεται πλέον… Ο κατήφορος θα συνεχισθεί, πράγμα που απευχόμαστε, γιατί η ομάδα απαξιώθηκε στα μάτια και του τελευταίου ακόμη Πανιώνιου… Και τι γίνεται τώρα;

Εδώ και τώρα προπονητή, για να οδηγήσει την ομάδα στον επόμενο χρόνο… Ο Κωστένογλου καλό παιδί και δικό μας, αλλά δεν μπορεί να είναι πρώτος προπονητής στην ΑΕΚ… Δέστε την προπονητική του πορεία. Ξεκίνησε απ’ την ΑΕΚ και αντί να πετάξει στις υπόλοιπες ομάδες που πήγε ακολούθησε κατιούσα πορεία… Και γύρισε και πάλι σαν πρώτος προπονητής στην ΑΕΚ… Γλήγορα το παγκόσμιο βραβείο χημείας σε όποιον είχε αυτή την φαεινή ιδέα να σμίξει νερό και υδροχλωρικό οξύ… Μόνο αφρούς παράγει… Δεν μπορείς έναν προπονητή που παίρνει την κατιούσα κα δη Έλληνα να τον αναβαθμίζεις… Αυτά μόνο στην ΑΕΚ «του «γόνατου» συμβαίνουν…

Οι παίκτες. Τεράστια απογοήτευση… Τόσο τεράστια, που φοβάμαι πως ο επερχόμενος χειμώνας, θα τους βρει μόνους τους στην αχανή Καλογρέζα, όταν και πάλι, όπως πέρυσι, δεν θα έρχονται ούτε τα διαρκείας… Μεγάλη απογοήτευση ο Ντέλετιτς, ο Βέρντε, ο Λόπεζ, που δύσκολα θα επανέλθει μετά τον σοβαρό τραυματισμό του, ο Λιβάγια, γιατί κρύβεται στα ντέρμπι, ο Σιμόες, γιατί δεν έχει πλέον να δώσει απολύτως τίποτα στην ομάδα, παίζει γιατί ο άλλος είναι παλαίμαχος μέσα στο γήπεδο και ο άλλος δεν απλώνει το πόδι του ακόμη και αν περνά από δίπλα του στους είκοσι πόντους η μπάλα, γιατί θέλει να του την βάλεις στην τσέπη για να παίξει… Για τον Γαλανόπουλο τον είχα εκθειάσει πως θέλω τον Γαλανόπουλο της εθνικής και στην ΑΕΚ… Τουλάχιστον και αυτός στο ντέρμπι, παρά τα τρεξίματα του, δεν έπεισε…

Πέρυσι το καλοκαίρι, μόλις τελείωσε το άχαρο πρωτάθλημα και ο τελικός παρωδία για την ΑΕΚ πήγε στα Σπάτα ο Μελισσανίδης και τους είπε όποιος θέλει να φύγει απ’ την ομάδα… Και ενώ αυτή η κίνηση μας προϊδέασε και χαρήκαμε ειλικρινά για κοσμογονικές αλλαγές, πάλι σε αλλεπάλληλα λάθη οδηγηθήκαμε και ο μόνος που έφταιγε ήταν, φαίνεται ο Μπακασέτας, που αν στύψεις μαζί Ζεράλδες, Αλμπάνη, Ντέλετιτς και Βέρντε, έναν Μπακασέτα δεν κάνεις ακόμη και σαν δεξί εξτρέμ που τον έβαζαν… Το τραγικότερο είναι πως τους δοκίμασε όλους, και όλοι μα όλοι, είναι παίχτες εκτός προδιαγραφών ΑΕΚ… Απομένει ο Κλωναρίδης, που προσωπικά επιμένω πως είναι καλύτερος όλων αυτών… Αλλά δυστυχώς τον απαξιώσαμε και εμείς όλοι και ο προπονητής…

Όλος ο κόσμος έχει αφεθεί πλέον στην σοφία και στα θαυματουργά χέρια του Ίβιτς… Δεν θα αρκέσουν φρονούμε αυτά… Η προσπάθεια πρέπει να είναι σε πλάνο τριετίας, κανένα απτό αποτέλεσμα δεν θα προκύψει αν αναμένει ο κόσμος πως τον Γενάρη ή το καλοκαίρι θα αλλάξουν φορά τα πράγματα στην ΑΕΚ…. Είναι τόσο φοβερές και βαθιές οι παθογένειες που πρέπει να υπάρξει πλάνο με εμπλουτισμό νέων παιχτών, που θα έχουν εκείνα τα προσόντα να παίξουν στην ομάδα και όχι να τέρπουν τους αντιπάλους…

Αν και ενεδρεύει ο τεράστιος κίνδυνος και ο ίδιος ο Ίβιτς να συσσωματωθεί στο έρπων κύκλωμα της ΑΕΚ και να αφομοιωθεί, προκειμένου να επιβιώσει αυτό το εγκαθιδρυμένο εδώ και χρόνια σύστημα, το οποίο δεν θέλει να παραδεχθεί ότι έκλεισε τον κύκλο του και πρέπει να αλλαχτούν ακόμη και οι καναπέδες στα γραφεία της ΑΕΚ, ώστε να μπει νέο αίμα με νέες απόψεις και νέο μάνατζμεντ… Γιατί να τι θα συμβεί τώρα… Μόνος ο Ίβιτς, στον λάκκο των λεόντων, θα αναγκασθεί εκών άκων να πάει με τα νερά όλων εκεί μέσα και να ισοπεδωθεί και αυτός στην λογική «εμείς κάνουμε κουμάντο».

Μάθημα πρώτον. Μακριά από παίχτες παράγωγα του ρεπορτάζ. Ο τύπος καλά κάνει την δουλειά του. Η ΑΕΚ όμως δεν πρέπει να παρασέρνεται απ’ τα δημοσιεύματα. Δέστε τι έγινε το περασμένο καλοκαίρι με τον Ζεράλδες… Δημιουργήθηκαν τέτοιες τεχνητές, όπως αποδείχθηκε, προσδοκίες, που όλοι νομίζαμε ότι έρχεται στην ΑΕΚ ο Μέσι… Την μία έρχεται, την άλλη δεν έρχεται, έπειτα η Σπόρτινγκ θέλει να τον κρατήσει, ύστερα το δίνει με οψιόν αγοράς, μετά δεν τον δίνει με οψιόν… Ένα παραμυθάκι που τον έχαψαν πρώτοι οι ιθύνοντες της ΑΕΚ και φόρτωσαν την ομάδα με έναν παίκτη της σειράς και καθόλου μα καθόλου απαραίτητο στην ομάδα…

Μάθημα δεύτερον. Ο προπονητής. Να έχει ακολουθήσει ανοδική πορεία στην καριέρα του, να την έχει χτίσει μέσα απ΄την δουλειά του. Όχι άλλους απαξιωμένους και απολυμένους στην ΑΕΚ… Δεν είναι κασιδιάρης η ΑΕΚ… Κανείς δεν πρέπει να παίζει στο κεφάλι της… Ούτε ευαγές ίδρυμα είναι για να ακούς το «δεν πειράζει είναι καλό παιδί», γιατί καλά παιδιά υπάρχουν χιλιάδες στο ποδόσφαιρο… Καλούς προπονητές αναζητάμε…

Μάθημα τρίτον. Μια σοφή κίνηση του Ολυμπιακού, αυτή με την Μυρτώ, μας έδωσε ένα τεράστιο μάθημα… Υπέροχο! Κανείς δεν το περίμενε και αυτή ήταν η γλύκα του ποδοσφαίρου… Ο Αβραάμ να σπρώχνει το καροτσάκι της Μυρτώς με την φανέλα της Ορίτζιναλ!!! Μπράβο σε όποιον Ολυμπιακό είχε την φαεινή ιδέα… Ήταν μια ευφυέστατη κίνηση και για το περιεχόμενο και για τον συμβολισμό της… Είναι κίνηση που υλοποιεί αυτό που λένε πολλοί πως εξημερώνει τα άγρια ένστικτα και ήθη του ποδοσφαίρου και σκορπά ιλαρότητα και χαλιναγώγηση ακόμη και στους πιο φανατικούς…

Αν και για μένα που έζησα τις μαγικές του στιγμές περνάνε όλα τα παραπάνω σε δεύτερη μοίρα… Στον γίγαντα Τάσο Κωνσταντίνου αναφέρομαι!!! Αιωνία του η μνήμη… Δεν μπόρεσε αυτή η τεράστια περσόνα στην ιστορία της ΑΕΚ, να ξεπεράσει τον θάνατο του γιου του, πριν αρκετά χρόνια, και οδηγήθηκε σε μαρασμό και νομοτελειακά στα επέκεινα, τόσο νέος… Όσοι τον θυμούμαστε και σαν ποδοσφαιριστή, ένα κλασσικότατο εφτάρι, μα και σαν άνθρωπο, συγκλονιστήκαμε απ’ τον θάνατό του. Αυτή είναι η ιστορία της ΑΕΚ και όχι τα μειράκια της αρπαχτής, που τα κάνουν «παιχταράδες» οι εφημερίδες και οι δημόσιες σχέσεις…

Ο άλλος αείμνηστος, ο Φράντισεκ Φάντροκ, χωρούσε μέσα στην Φιλαδέλφεια και τον Τάσο και τον Αρδίζογλου στην ομάδα, για να έχει έναν ακόμη κυνηγό! Έβαζε τον Τάσο δεξί εξτρεμ και τον Αρδίζογλου δεξιό μπακ και πέταγε η ΑΕΚ! Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΕΚ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ! Ένα μικρό δείγμα παγκόσμιου προπονητή με ιδέες και τετραγωνισμένη Πυθαγόρεια φιλοσοφία αρχαιοελληνική πέριξ του ποδοσφαίρου!!!