Ο Ερρίκος Σουλολλάρι γράφει για όσα συμβαίνουν γύρω από την διεξαγωγή του τελικού κυπέλλου και σχολιάζει την απόφασή του Βασιλειάδη για κεκλεισμένων των θυρών. 

Καλησπέρα φίλοι μου, αποτελεί πραγματικότητα το γεγονός ότι μια εβδομάδα πριν τον μεγάλο τελικό αντί να βρισκόμαστε σε γιορτινό κλίμα, βρισκόμαστε για ακόμη μια χρονιά σε μια χαώδης κατάσταση. Είναι λογικό καθώς σε οποιαδήποτε άλλη χώρα ένας τελικός κυπέλλου θα ήταν μια μεγάλη ποδοσφαιρική γιορτή για όλους. Κρίμα όμως που στην Ελλάδα επικρατεί μια άλλη νοοτροπία. Μια νοοτροπία που έχει τις ρίζες της βαθιά πίσω στο παρελθόν και σίγουρα το γήπεδο αποτελεί ένας καθρέφτης της κοινωνίας μας.

Αυτή τη δεδομένη χρονική στιγμή όπως όλα δείχνουν ο τελικός θα γίνει κατά 99% χωρίς κόσμο καθώς ουδείς δεν θέλει να αναλάβει της ευθύνες τους. Πολιτεία, ΠΑΕ και αστυνομία πετάνε συνεχώς το μπαλάκι από πάνω τους. Για την ακρίβεια, η Πολιτεία μας λέει πως δεν μπορώ να πάρω το πολιτικό κόστος ενός αγώνα διότι αν υπάρξουν επεισόδια μπορεί να θρηνήσουμε θύματα. Από την άλλη, οι ΠΑΕ φοβούνται πως αν γίνουν επεισόδια θα υπάρξουν οικονομικές κυρώσεις έως και αφαίρεση βαθμών για το επόμενο πρωτάθλημα. Ενώ η αστυνομία ως συνήθως φοβάται πως αν ξεφύγουν τα επεισόδια θα πέσουν όλες οι ευθύνες πάνω της.

Για τους λόγους αυτούς ο τελικός θα γίνει πολύ πιθανόν κεκλεισμένων των θυρών! Για να έχουν όλοι το κεφάλι τους ήσυχο! Το ερώτημα είναι αλλάζει κάτι αν γίνει χωρίς κόσμο; Λύνεται το πρόβλημα του χουλιγκανισμού στην Ελλάδα; Προφανώς και ΌΧΙ! Για το μεγάλο πρόβλημα του χουλιγκανισμού έχω γράψει επανειλημμένα πως οι λύσεις είναι απλές  όμως στη χώρα μας τίποτα δεν λειτουργεί σωστά. Παρότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει προσπάθειες από την Πολιτεία, το πρόβλημα παραμένει το ίδιο.

Σε αυτό σίγουρα φέρουν ευθύνη και οι ίδιες οι ΠΑΕ που δεν καθαρίζουν το μαγαζί τους και απλά κοιτάνε αμέριμνα τον κάθε χουλιγκαν να δημιουργεί επεισόδια και να διώχνει τον ποδοσφαιρικό κόσμο από το γήπεδο. Κι όλο αυτό γίνεται γιατί υπάρχει ΑΝΟΧΗ και από την ΠΑΕ και από την Πολιτεία. Γιατί κάθε φορά που γίνονται σοβαρά επεισόδια υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί όμως ουδείς τιμωρείται.

Παρότι υπάρχουν εκατοντάδες κάμερες μέσα στο γήπεδο και όλη η Ελλάδα βλέπει τους ηθικούς αυτουργούς κανείς δεν κάνει τίποτα για να τιμωρηθούν και να μην ξανά πατήσουν στο γήπεδο. Για αυτούς που τα κάνουν, οι οποίοι είναι το πολύ 200-300 άτομα είναι μια απλή Κυριακή και σίγουρα δεν τους νοιάζει αν θα τιμωρηθεί η ομάδα τους ή αν υπάρχουν παιδιά στο γήπεδο.. Για αυτούς λοιπόν χαλάει μια ποδοσφαιρική γιορτή.

Το ερώτημα είναι για πόσο ακόμη θα επικρατεί αυτή η κατάσταση; Δεν πρέπει κάποια στιγμή να βρεθεί μια λύση; Είναι κρίμα ένας τελικός να γίνεται δίχως κόσμο.  Είναι κρίμα για τους ποδοσφαιριστές που θα κατακτήσουν το τρόπαιο να μην το πανηγυρίσουν μπροστά στο κόσμο τους. Είναι κρίμα οι ηττημένοι να μην πάρουν το χειροκρότημα από τον κόσμο τους. Είναι κρίμα να γίνεται ένας τελικός υπό τέτοιες συνθήκες.

Όμως για του λόγου το αληθές, αν ο τελικός γίνει με κόσμο και εξελιχθεί σε ένα πεδίο μάχης όπως έγινε στο Βόλο τότε δυστυχώς είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Ίσως τελικά σαν χώρα να μην έχουμε την δυνατότητα να λύσουμε το πρόβλημα και έτσι θα αναγκαστεί η FIFA-UEFA να πάρει τα μέτρα της. Μετρά τα οποία δεν θα είναι θετικά για κανένα κοινό φίλαθλο. Μετρά τα οποία όμως μπορεί σε βάθος χρόνου να έχουν λύσει το πρόβλημα. Το θέμα είναι φίλοι μου να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο.

Ας αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους και οι ίδιοι οι φίλαθλοι για να μπορούμε τελικά να χαρούμε έναν μεγάλο τελικό. Όπως έγινε τότε στο 4-4 ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό! Γιατί  έχουμε αποδείξει πως αν θέλουμε μπορούμε και εμείς να διοργανώσουμε έναν τελικό σαν κι αυτούς που βλέπουμε στην Ευρώπη.