Προπονητή διώξαμε, ΤΔ διώξαμε, σειρά έχουν οι παίκτες

Θλίψη, κατήφια, απογοήτευση και απελπισία. Αυτά νιώθουν κυρίως οι φίλοι της ΑΕΚ έπειτα από μία ακόμα εμφάνιση της αγαπημένης τους ομάδας που μετά το 2018, μόνο πίκρες τους κέρασε.

Υπόλογη για αυτή τη κατάσταση είναι σαφέστατα η διοίκηση γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει πλάνο! Δεν είναι ξεκάθαρο τι θέλει να πετύχει και με τι μέσα το υπάρχον διοικητικό σχήμα και πιο συγκεκριμένα ο ισχυρός άνδρας της ΠΑΕ, Δημήτρης Μελισσανίδης!

Ο ίδιος άνθρωπος σε δύο διαφορετικά θέματα που αφορούν την ομάδα ακολούθησε δυο πολύ διαφορετικές τακτικές. Στο θέμα του γηπέδου έγινε μια μεγαλοπρεπέστατη παρουσίαση και αναλύθηκαν όλες οι λεπτομέρειες τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο διαδικασιών που πρέπει να ακολουθηθούν αλλά και σε χρονικό ορίζοντα. Το αποτέλεσμα αυτής της προσέγγισης ήταν να στηριχθεί σύσσωμα από τον λαό της ΑΕΚ στο σύνολό του και να έχει την υποστήριξή του ακόμα και σε στιγμές που στο παρελθόν θα βρισκόταν επί ξύλου κρεμάμενος!

Από την άλλη στο θέμα του σχεδιασμού της ομάδος φαίνεται πως υπάρχει μια σύγχυση σε ότι αφορά το τι θέλει να πετύχει. Από τη στιγμή που πρωτοειπώθηκε το «ερχόμαστε», έχουμε μείνει στο «θα τους ειδοποιήσω όταν έρθουμε». Θα νόμιζε κάποιος πως πιο εκκωφαντικό «ήρθαμε» από το πρωτάθλημα του 2018 δεν υπάρχει, αλλά έκτοτε έχουν γίνει κινήσεις σταθερής αποδόμησης του επιτεύγματος αυτού, που έχουν οδηγήσει στην ανυποληψία που βρίσκεται η ομάδα τώρα. Γιατί όταν στα τελευταία 8 παιχνίδια με τον Ολυμπιακό έχεις 5 ήττες και 3 ισοπαλίες δεν λογίζεσαι σαν ισάξιος. Κάτι που ενισχύεται από τον απολογισμό που έχει η ΑΕΚ σε ντέρμπι από τις 12 Μαΐου του 2018 και έπειτα, όπου σε 25 ντέρμπι έχει 12 ήττες, 10 ισοπαλίες και μόνο 3 νίκες. Η ομάδα μίκρυνε απότομα και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.

Στην προσπάθειά της η διοίκηση να διορθώσει τα κακώς κείμενα, αντικαθιστούσε τα προσωπα που κάθε φορά θεωρούσε υπεύθυνα και συνήθως ήταν οι προπονητές και οι τεχνικοί διευθυντές. Το μόνο που ήταν πιο δύσκολο να αντικαταστήσει (λόγω κόστους) ήταν οι παίκτες. Φτάσαμε όμως σε σημείο που οι μοναδικές μεταβλητές που δεν άλλαξαν με την ταμπέλα του αποτυχημένου να είναι οι παίκτες και η ίδια η διοίκηση. Και επειδή η διοίκηση προσπαθεί να διορθώσει τις επιλογές της με όλες αυτές τις αλλαγές που προαναφέρθηκαν, μας μένουν οι παίκτες.

Από μόνο του το έμψυχο δυναμικό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι στο θέμα της διαχείρησης. Και αυτό γιατί ο ίδιος παίκτης που την μια χρονιά είναι αποδοτικός και σε βοηθάει μπορεί την επόμενη να είναι αγνώριστος. Ένας άλλος παράγοντας που λαμβάνεται συνήθως υπόψη είναι και η ηλικία του ποδοσφαιριστή. Πολλές φορές όμως όταν μεγαλώνει ένας παίκτης βελτιώνεται και μπορεί να καμουφλάρει τις αδυναμίες του (πχ. πεσμένη αντοχή), με άλλα στοιχεία του παιχνιδιού του (διάβασμα των φάσεων).

Αυτό που πρέπει να κάνει η ΑΕΚ είναι μια αντικειμενική εκτίμηση των παικτών που διαθέτει εντελώς ψυχρά χωρίς κανένα άλλο παράγοντα να την επηρρεάζει. Πιο αναλυτικά, το πείραμα με τους δύο δεύτερους τερματοφύλακες αλλά με κανένα για πρώτο απέτυχε παταγωδώς. Υπάρχουν κάποια κλισέ τύπου «η ομάδα ξεκινάει από τον τερματοφύλακα» και άλλα. Ε, μαντέψτε δίκιο έχουν! Τι άλλο να γίνει για να αποκτηθεί κανονικός βασικός τερματοφύλακας και μέχρι να συμβεί αυτό να δοκιμάσουμε και τους Χατζηεμμανουήλ και Θεοχάρη;

Στα δεξια ο Μπακάκης συνεχίζει την ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο και ενδιαφέρον προκαλεί η στάση του που δεν κάνει καμία κίνηση για να σταματήσει το κακό. Ο Βασιλανωνόπουλος απλά επιβεβαιώνει ότι μπορεί να προσφέρει ότι και ο Παουλίνιο και οι δυο τους μαζί επιβεβαιώνουν όλους εμάς που υποστηρίζουμε ότι δεν μπορούν να ανεβάσουν επίπεδο την ομάδα και θα πρέπει να δούμε αν μπορούν να παραμείνουν σε ρόλο αναπληρωματικού (ο Πορτογάλος σίγουρα όχι). O Ραντόνια που υποτίθεται πως είναι το μέλλον, θα φορέσει ποτέ την φανέλα της πρώτης ομάδας;

Στο κέντρο της άμυνας η σκέψη ήταν ο Τσιγκρίνσκι  να είναι μπαλαντέρ -όπου χρειάζεται- για να δίνει ανάσες στο βασικό κεντρικό δίδυμο, αλλά με τον τρόπο που δούλευε ο Καρέρα μέχρι να φύγει κατάφερε να «κάψει» τον Νεντελτσιάρου λιγότερο και τον Χνιντ περισσότερο ενώ και ο Σβάρνας μάλλον πήρε πολύ αέρα από το «ξεπέταγμά» του και ξαφνικά από βασικός αντιμετωπίζεται σαν λύση ανάγκης, οπότε ξεκινάμε με τον Ουκρανό. Περιμένει την ευκαιρία του ο Λάτσι αλλά….

Αριστερά ο Λόπες έχει μια πτωτική πορεία -όχι σαν του Μπακάκη- αλλά σίγουρα είναι το κλασσικό δείγμα παίκτη που κάθε χρόνος που περνάει χειροτερεύει. Ο Ινσούα από την άλλη (για μένα) είναι κατώτερος του Χουλτ που κλήθηκε να αντικαταστήσει και κατά συνέπεια δεν έπρεπε να αποκτηθεί καν. Ευτυχώς που υπάρχει και ο Μιτάι.

Στη μεσαία γραμμή ο Σιμόες είναι ο μοναδικός από τους παλιούς που δείχνει να έχει ακόμα αυτό που χρειάζεται. Ιδανικός σε σύστημα με τρεις στο κέντρο -χρειάζεται τον κατάλληλο παρτενέρ σε σύστημα με δύο κεντρικά χαφ. Με ιδιαιτερότητες αλλά χρήσιμος. Ο Κρίστισιτς από της άλλη είναι η προσωποποίηση του στίχου «σας πήραμε σας πήραμε ένα τσουβάλι λίρες – μας πήρατε μας πήρατε ένα τσουβάλι ψείρες». Στον Ερυθρό Αστέρα ακόμα τρίβουν τα χέρια τους.

Ο Χρήστος Αλμπάνης έχει αποδείξει πως είναι εξαιρετικός στο να έρχεται από τον πάγκο και μόνο αυτό. Όταν ξεκινά βασικός συνήθως δεν αποδίδει, κάτι που πρεπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη μιας και το συμβόλαιό του λήγει. Ο Ολιβέιρα αντιμετώπιζε την ΑΕΚ εξαρχής ως το βήμα πίσω που θα δώσει την ώθηση να πάει μπροστά. Τα περί ενός εκατομμυρίου φαντάζουν αστεία ενώ για να παραμείνει θα πρέπει να ρίξει τις απαιτήσεις του γύρω στα μισά ίσως και περισσότερο.

Μάνταλος και Λιβάγια είναι δύο παίκτες που έχουν προσφέρει πολλά αλλά πλέον έχει κλείσει ο κύκλος τους. Με το ζόρι παντρειά δε γίνεται και στην περίπτωση του Κροάτη δεν βλέπω άλλη λύση από την αποχώρηση ενώ για τον  Έλληνα διεθνή υπάρχει μέλλον αν λογικευτεί και συμφωνήσει να αγωνιστεί στη θέση που παίζει ο Κρίστισιτς τώρα. Του κεντρικού χαφ δηλαδή που είναι και η θέση που έπρεπε να αγωνίζεται από τη πρώτη στιγμή. Έτσι θα του φύγει και το βάρος του ηγέτη και θα μπορέσει να απελευθερωθεί -αρκεί να δείξει ταπεινότητα και ρεαλισμό. Αν νομίζει πως η φυσική του θέση είναι 10αρι τότε σε μια ομάδα με μικρότερες φιλοδοξίες ίσως καταφέρει να παίξει και πάλι καλά.

Συμπερασματικά μιλάμε για την απόκτηση επτά -οχτώ παιχτών για τη βασική ενδεκάδα (τέρμα, 4 αμυντικοί, 2-3 μεσοεπιθετικοί).

Αυτή η χρονιά είναι ξεγραμμένη μιας και η δεύτερη θέση δεν οδηγεί πουθενά και αφού ουδέν κακόν αμιγές καλού, ας δοκιμαστούν οι νεαροί που έρχονται από πίσω ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσο μπορεί να στηριχθεί η «Ένωση» σε αυτούς. Κυρίως όμως ας αποφασιστεί το πώς θέλουμε να πορευτούμε, πως θα το κάνουμε και ας επικοινωνηθεί στον κόσμο. Αυτός είναι ο τρόπος να διορθώσει η διοίκηση τα λάθη της και να γυρίσουμε σελίδα. Φτάνει πια κάθε χρόνο να ζούμε την ημέρα της μαρμότας.

Γενναίες αποφάσεις λοιπόν και άμεσα εκκαθαρίσεις παικτών που δεν μπορούν, που δεν έχουν τη σωστή νοοτροπία και που έκλεισε ο κύκλος τους. Δεν φταίει ο Χιμένεθ αν δεν φτιάξουν δραματικά τα πράγματα. Ένα καλοκαίρι έμεινε ο Ισπανός και πήρε πρωτάθλημα, αυτό τα λέει όλα.

ΥΓ. Αυτό το μόλις χτίζω κάτι καλό το γκρεμίζω και πάμε από την αρχή το κάνει και ο Αλαφούζος στον Παναθηναϊκό και όλοι έχουμε δει που οδηγεί αυτό το μονοπάτι. Και μην σταθείτε στο ότι βγάζει παίκτες, γιατί η φανέλα του Παναθηναϊκού είναι βαριά όπως της ΑΕΚ και ο ρόλος του είναι να πρωταγωνιστεί και όχι να αναδεικνύει ταλέντα.