Ο Ερρίκος Σουλολλάρι γράφει για την αγχωτική νίκη της ΑΕΚ μέσα στην Αγιά Σοφιά και σχολιάζει την επιστροφή της νοοτροπίας Refuse to lose που αρχίζει και φαίνεται στον αγωνιστικό. Μια νοοτροπία που είναι έργο Αλμείδα. Τελευταία φόρα που η ΑΕΚ είχε τέτοια νοοτροπία πήρε και το πρωτάθλημα 

Αρχικά θα ήθελα να ξεκινήσω το κείμενο με ένα συναίσθημα που βιώνω τελευταία καθώς χθες βρέθηκα για ακόμη μια Κυριακή στο νέο μας γήπεδο.  Παρέα με τον πατέρα μου μπήκαμε στη 48, διότι είναι αλλιώς να ζεις το παιχνίδι από μέσα και αλλιώς από τα δημοσιογραφικά, όπου είσαι μόνιμα  μπροστά από ένα πισί. Εγώ παιδί του 90΄ όπως καταλαβαίνετε δεν έχω ζήσει πολλές στιγμές από το Νικός Γκούμας. Όποτε αυτό που ζώ τώρα μέσα από την κερκίδα είναι κάτι το οποίο δεν περιγράφεται με λόγια και είμαι ιδιαίτερα ευγνώμον που το βιώνω με τον πατέρα μου δίπλα. Είναι μεγάλη μου χαρά να πανηγυρίζω γκολ της ΑΕΚ στο 94 και να αγκαλιάζομαι με τον πατέρα μου αλλά και με άλλους Ενωσίτες και να γινόμαστε ΈΝΑ!

Μάλιστα μου έχουν έρθει και αρκετά μηνύματα που μου γράφουν πόσο τυχερός είμαι που βλέπω την ΑΕΚ μέσα στο νέο μας γήπεδο παρέα με τον Πατέρα μ.. Ξέρω ότι πολλά αδέλφια εκεί έξω δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια. Για αυτό και θέλω να το χαρώ όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται!

Ας αφήσουμε όμως λίγο αυτό το συναισθηματικό κομμάτι και να πάμε στο ζουμί και στο αγωνιστικό σκέλος, οπού η ΑΕΚ κατάφερε στις καθυστερήσεις να πάρει την νίκη και να παραμείνει στο -6 από τον Παναθηναϊκό. Μεγάλη υπόθεση η ΑΕΚ να κυνηγά του Πρασίνους έτσι ώστε να νιώσουν και αυτοί την αύρα της Ένωσης γιατί που θα πάει θα στραβοπατήσουν και η ΑΕΚ πρέπει να είναι εκεί να το εκμεταλλευτεί.  Πως όμως φτάσαμε να πάρουμε την νίκη;

Η απάντηση είναι στο τίτλο του άρθρου. Refuse to lose η επιστροφή! Η ΑΕΚ μετά από καιρό και συγκεκριμένα μετά την πρωταθληματική σεζόν είχε χάσει αυτό το μέταλλο και την δυναμική που είχε επί Χιμένεθ. Τότε όλοι παίζανε για την νίκη και πίεζαν μέχρι και το τελευταίο λεπτό.  Όπως έγινε στο ματς κόντρα στη Λάρισα στα ημιτελικά του κυπέλλου όπου ο  Λάζαρος στο 94 με ένα εκπληκτικό ψαλιδάκι ξέρανε τους Βυσσινή και έστειλε την ΑΕΚ στο τελικό, Ένα ματς που θα μείνει για πάντα στην μνήμη μου, όπως βέβαια και το 0-2 του Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ που έγινε στο δεύτερο ημίχρονο 3-2 με τον Μάνταλο να σκοράρει στο 90.. Εκείνη τη βραδιά όλα ξεκινήσαν λάθος για την ΑΕΚ, όμως στο δεύτερο ημίχρονο η  Ένωση έπνιξε τον Ολυμπιακό και έφτασε να το φέρει τούμπα. Όπως έγινε και στο Καραϊσκάκης με τον Γιακουμάκη να βάζει το γκολ της ζωής του στο 93΄.

Εν ολίγοις, αυτά τα ματς σου δίνουν τίτλο ! Σε κάνουν δυνατότερο σαν ομάδα και δείχνεις προς τα έξω ότι είσαι εδώ και διεκδικείς με όλα τα μέσα την νίκη!  Αυτό έλειπε από την ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια. Αυτή η δίψα για την νίκη, που ναι μεν βοήθησε και η κατάμεστη Αγιά Σοφιά αλλά περισσότερο φάνηκε η δουλεία του Αλμειδα στο να χτίσει μια ομάδα που θα παλεύει για την νίκη. Εγώ προσωπικά αυτό κρατάω από το χθεσινό ματς και χαίρομαι ιδιαιτέρα που βλέπω πάλι  την ΑΕΚ οικογένεια και να παλεύει σε κάθε ματς ακόμα και όταν βρίσκεται σε μέτρια μέρα.

Γιατί κακά τα ψέματα, στο χθεσινό ματς ξεχώρισε ο Ρότα, ο οποίος ίσως να έκανε και το καλύτερο παιχνίδι του με την φανέλα της ΑΕΚ και ο Αθανασιάδης που όποτε χρειάστηκε ήταν εκεί και κράτησε το μηδέν. Από εκεί και πέρα όλοι οι υπόλοιποι ήταν σε κακή βραδιά. Μουκουντί- Βίντα μετά από καιρό έδειξαν αδυναμίες στην άμυνα, ειδικά ο Βίντα έχασε πολλές μπαλιές στην πλάτη του, αλλά και ο Μουκουντί δυσκολεύτηκε με τον γρήγορο Κλωναρίδη. Στη μεσαία γραμμή Σιμάνσκι και Γκατσίνοβιτς έδειχναν σκασμένοι από νωρίς και ίσως αυτός να ήταν ο λόγος που η ΑΕΚ δέχτηκε αρκετές φάσεις στην εστία της. Ο Πινέδα σε έναν μέτριο παιχνίδι, ξεχώριζε σαν τη μύγα μες το γάλα με την ποιότητα του, όμως και πάλι μπροστά δεν ήταν πολύ αποτελεσματικός.

Και πάμε λοιπόν στην επίθεση! Το μεγαλύτερο πρόβλημα της φετινής ΑΕΚ! Δεν έχει μέσα στην περιοχή της ένα φορ που να τα παστελώνει, έναν φορ όπως ήταν ο Μπλάνκο που τη μισή φάση την έκανε γκολ. Ο Αραούχο είναι πολύ καλός έξω από τη περιοχή ειδικά να σπάει μπάλες και να μοιράζει παιχνίδι για αυτό και παίζει εκεί τελευταία. ΄Μάλιστα το έκανε και στο 5΄ όταν έβγαλε τετ α τετ τον Γκαρσία, ο οποίος έκανε εν τέλει κακό τελείωμα σε μια φάση που θα μπορούσε να αλλάξει όλη τη ροή του αγώνα. Διότι αν είχε σκοράρει η ΑΕΚ στο 5΄ το πάρτι στην εξέδρα θα ξεκινήσουμε απο νωρίς και πιστεύω πως το ματς θα εξελισσόταν όπως εκείνο με τον Ιωνικό.

Έλα όμως που αστόχησε ο Γκαρσία, και όσο η μπάλα δεν έμπαινε στα δίχτυα τόσο μεγάλωνε το άγχος στην εξέδρα αλλά πρωτίστως  πήγαινε στους ποδοσφαιριστές που ένιωθαν την πίεση της Αγιας Σοφιάς. Μια πίεση που έκανε τους κιτρινόμαυρος να κάνουν πολλά λάθη τα οποία τα εκμεταλλεύτηκε ο Ατρόμητος με αποτέλεσμα να φτάνει πολύ κοντά στο γκολ. Διότι ο Ατρόμητος δεν είναι Ιωνικός αλλά μια ομάδα που έχει έναν καλό προπονητή και παίζει ορθολογικό ποδόσφαιρο. Δεν θα έλεγα ότι έπαιξε το λεγόμενο πουλμαν, όπως έκανε η Τρίπολη στη Λεωφόρο.  Ο Ατρόμητος έπαιξε στη πλάτη της ΑΕΚ πολλές φορές και αν δεν ήταν ο καλός Αθανασιάδης τώρα θα μιλούσαμε άλλως.  Βέβαια τα εύσημα πρέπει να πάνε και στον Γιαννιώτη που έβγαλε  τρομερές φάσεις, ειδικά εκεί στη κεφαλιά του Μουκουντί έκανε εξαιρετική απόκρουση.

Εν κατακλείδι, κρατάμε ότι η ΑΕΚ ακόμη και σε μια βραδιά που είχε πολλούς ποδοσφαιριστές της σε μέτρια βραδιά κατάφερε να κάνει 30 τελικές και στο τέλος να δικαιώνεται παίρνοντας τη νίκη. Όπως κρατάμε και το εξαιρετικό κοουτσάρισμα του Αλμειδα, όπου και οι τρεις αλλαγές του συμμετείχαν  στο γκολ αλλά κυρίως όπως τονίζω στο άρθρο μου αρέσει που ο κοόυτς αρχίζει και μεταφέρει μια νοοτροπία τύπου refuse to lose, η οποία τελευταία φόρα που την είδαμε από την ΑΕΚ, η Ένωση πήρε και το πρωτάθλημα.

 

YΓ: Αν και προσωπικά μου αρέσει πολύ το κλίμα που δημιουργείται από τα καπνογόνα σε ένα ποδοσφαιρικό ματς. δεν μπορώ να μην πω ένα μεγάλο μπράβο εκεί στο πέταλο που δεν έδωσαν την παραμικρή αφορμή για να τιμωρηθεί η ομάδα μας.

ΥΓ: Ανυπομονώ περισσότερο να δω εκ νέου τον Φαν Βέερτ παρά τον Σιντιμπέ Διότι έτσι όπως είναι τώρα η ομάδα χρειάζεται ο περσινός Φαν Βεερτ. Η ΑΕΚ ακόμα και σε μέτρια βραδιά δημιουργεί φάσεις αλλά έχει θέμα στην τελική προσπάθεια.