Ο Θοδωρής Γεωργάκης γράφει στο aek-fans.gr για την χθεσινή ήττα της ΑΕΚ με την Λέστερ και σχολιάζει το συμπαγές δίδυμο Κρίστιστις -Σάκχωφ που δείχνει το δρόμο για άμυνα και επίθεση

Μείναμε όλοι, τελικά, με την καλή εντύπωση απ’ την αντίδραση της ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο με την Λέστερ και παρά το γεγονός ότι ήταν πίσω στο σκορ και μάλιστα με το δυσβάστακτο 0 – 2… Και το ερώτημα που προβάλλει επιτακτικό και για τον προπονητή και για την ομάδα και τον κόσμο, είναι αν πλέον θα εθισθούμε στην ΑΕΚ της ήσσονος προσπάθειας… Δηλαδή θα βαυκαλιζόμαστε συνέχεια με τις ερμαφρόδιτες και τις μεσοβέζικες παρουσίες της ομάδος; Και μέχρι πότε δεν θα έχει την δική της ταυτότητα η ΑΕΚ, ώστε να μπαίνει στο γήπεδο και να πιστεύει πως είναι το αφεντικό του αγώνα;

Η ΑΕΚ ολοκάθαρα έχει κρίση ταυτότητας και αυτό φαίνεται με γυμνό οφθαλμό, με απότοκο την έλλειψη εμπιστοσύνης στις δυνατότητές της, που στο καλό της φεγγάρι, όπως με την Λέστερ στο δεύτερο ημίχρονο, δείχνουν να είναι εκπληκτικές! Πανικοβάλλεται εύκολα και βάζει την ουρά στα σκέλη σαν φοβισμένο σκυλί, όπως έγινε στο πρώτο ημίχρονο με την Λέστερ, ή στα Γιάννενα στα τελευταίο δεκάλεπτο, που όλοι παρακαλούσαμε να σφυρίξει την λήξη… Έχει ασανσεροποίηση στην απόδοσή της, όπως ξεκίνησε την σεζόν στον τελικό του κυπέλλου και μας πάει μια στο ξέφωτο και μια στα Τάρταρα… Όλα αυτά σημαίνουν έλλειψη ταυτότητας…

Και γι αυτό το επικίνδυνο φαινόμενο αποκλειστικά υπεύθυνος είναι ο προπονητής και μόνο… Είμαστε απ’ τους ανθρώπους που στηρίξαμε και στηρίζομε αναφανδόν τον προπονητή, όμως πρέπει πια και ο ίδιος να στηρίζει τον εαυτό του… Η δικαιολογία ότι λείπουν οι τραυματίες είναι για τους αδαείς… Αν εξαιρέσεις την περίπτωση του Γκαρσία, ο οποίος μπορούσε να προσφέρει το κάτι παραπάνω, όλοι οι άλλοι παίχτες της ΑΕΚ είναι περίπου στο ίδιο επίπεδο, άρα δεν στέκει πια σαν επιχείρημα αυτό των απουσιών…

Η μεγάλη αιτία τη ασανσεροποίησης της ομάδος είναι οι συνεχείς αλλαγές του Καρέρα στην άμυνα και στην επίθεση, στα πλαίσια ενός ροτέϊσον ανεξήγητου και μη επιβεβλημένου…. Εδώ ο σαραντάχρονος Βαλμπουενά πέρυσι έπαιζε συνέχεια Κυριακή πρωτάθλημα και Τετάρτη Ευρώπη και έβγαλε όλοι την σεζόν φρεσκότατος… Εδώ ο Μαρτίν πέρυσι πήρε πρωτάθλημα, κύπελλο και έδωσε αγώνες και στην Ευρώπη με δεκατρείς παίκτες…. Εμείς ξαφνικά κουραστήκαμε απ’ τον Οκτώβρη μήνα και μετά το εξήντα φουσκώνομε σαν μπάκακες… Μας είπε ο Ουρμπάνο πως θα δούμε την ομάδα τα Χριστούγεννα…. Ευχαριστούμε πάρα πολύ…. Μήπως είναι αργά τότε για πολλά θέματα;

Ένα φοβερό αποδεικτικό στοιχείο και για το <<φούσκωμα>> μετά το εξήντα και για την ασενσαροποίηση της ομάδος από αγώνα σε αγώνα και από ημίχρονο σε ημίχρονο είναι η περίπτωση του συμπαγές δίδυμου των χαφ Κρίστισιτς και Ζάκχωφ. Ή έλλειψη εναλλακτικών λύσεων, λόγω τραυματισμών τους μονιμοποίησε αναγκαστικά εδώ και ένα μήνα στα χαφ και μάλιστα σε αγώνες ανά τρείς ημέρες… Και ποιος ξέρει ακόμη για πόσο καιρό… Εμείς είδαμε πως όχι μόνο δεν κουράστηκαν, αλλά τουναντίον <<έδεσαν>> και παρά το γεγονός ότι κανείς δεν είναι κλασικό εξάρι, κάνουν περίφημα την δουλειά τους στο κέντρο του γηπέδου και είναι ότι ποιοτικότερο έχει η ομάδα…

Και εδώ αποδεικνύεται το τεράστιο ΓΚΑΠ του Καρέρα με τις αλλεπάλληλες αλλαγές στην άμυνα και στην επίθεση… Αυτές οι δυο γραμμές υποφέρουν στην κυριολεξία απ’τις παλινωδίες του Ιταλού. Επί τέλους κομαντάντε φτιάξε ένα δίδυμο στο κέντρο της άμυνας σταθερό… Έχεις τρεις παίκτες καλούς, Σβάρνα, Χνίντ και Νέντε, άστον τον Τσιγκρι, δεν μπορείς να τον έχεις ετοιμοπόλεμο σε όλη την σεζόν…. Επί τέλους καθιέρωσε ένα δίδυμο σεντερ μπακ…. Στα πλάγια έχεις δύο σε κάθε πλευρά, Μπακάκη και Βασιλό στα δεξιά, Λόπεζ και Ινσούα στα αριστερά, δες τι θα κάνεις… Πρέπει να πάρει ένα οριστικό σχήμα η ενδεκάδα, δεν είναι δυνατόν να είναι σε κάθε αγώνα μωσαϊκό…

Στην επίθεση. Εδώ το πράγμα ακουμπά τα όρια της ιλαρότητας…. Δες τι θέλεις απ’ το υλικό που έχεις και παγίωσε ένα τετράγωνο παικτών, τουλάχιστον κατά τα τρία τέταρτα… Να δούμε, επιτέλους, σε δύο αγώνες σερί έστω τρεις ίδιους στην επίθεση…
Έπειτα στον αγώνα με την Λέστερ… Της φορέσατε κομαντάντε και εσύ και οι παίκτες την λεοντή με το ζόρι… Και από κάτω είδαμε όλοι πως φορούσε ονοδορά, για να χρησιμοποιήσομε τον μύθο του Αισώπου… Κοντολογίς, μας την παραστήσατε λιοντάρι και από κάτω ήταν γαϊδαρος!!! Ήταν μια ομάδα που πρεσάριζε μόνο σε όλο το γήπεδο, δεν ήταν το θηρίο που φανταζόμαστε όλοι… Γιατί έβαλε πέντε στη Σίτι και νίκησε και την Άρσεναλ στο Λονδίνο, ξαφνικά της δώσατε Κυκλώπειες διαστάσεις, με ένα τεράστιο μάτι στο μέτωπο, που θα επισκίαζε τα πάντα μέσα στο ΟΑΚΑ και θα έγερνε το γήπεδο…
Και ξαφνικά είδαμε μια κλασσική αγγλική ομάδα, δεύτερης μάλιστα διαλογής, που κατατρύχεται απ’ το γνωστό βρεττανικό σύνδρομο… Εκτός νησιού δεν είναι φόβητρο…

Δέστε τι έπαθε η Τότεναμ στο Βέλγιο και μάλιστα μια ομάδα με πολύ καλύτερο υλικό απ’ την Λέστερ… Τουθ’ όπερ σημαίνει κομαντάτε πως πρώτα εσύ έδωσες στους παίκτες και με επιλογές και με σκέψεις να καταλάβουν πως έχουν απέναντί τους την Σάντος του Πελέ… Γιατί, κάποτε η υπερτίμηση έχει ολεθριότερα αποτελέσματα απ’ την υποτίμηση… Έπειτα μας δήλωσες πως στο πρώτο ημίχρονο έπαιξαν φοβισμένοι… Ζαβαρακατρανέμια…

Συνοπτικά, αυτή η ασανσεροποίηση της ομάδος είναι αποκλειστικά και μόνο υπόθεση του προπονητή… Βοά το πράγμα πως η ομάδα απαιτεί να κτίσει ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ τρία πράγματα: ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ, ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ και πάλι ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ… Έχει, πλέον στην απαλάμη του χύμα όλες τις παθογένειες, που δείχνει η ομάδα απ’ τον τελικό του κυπέλλου…. Ας εγκύψει πάνω τους, μία προς μία και ας τις διορθώσει… Το δόγμα <<προσαρμόζω την ομάδα πάνω στον αντίπαλο>>, αυτό είναι νιτερέσο των συμπαθέστατων Λαμία και Απόλλωνα και όχι της μεγάλης ΑΕΚ… Η ΑΕΚ έχει βαριά φανέλα και δεν πιέντισε μέσα στο ΟΑΚΑ ούτε Ρεάλ, ούτε Μίλαν, και τις κατανίκησε…. Αν πρέπει τώρα να τρέμουμε τις αλεπούδες μέσα στο σπίτι μας, ε, τότε είμαστε άξιοι της ειμαρμένης μας…

Ευελπιστούμε όλοι πως ο αγώνας με τον ΟΦΗ θα είναι η απαρχή για αλλαγή της φοράς των πραγμάτων στην ομάδα σε όλα τα επίπεδα και θα δούμε μια συντεταγμένη αρμάδα! Είναι πια καιρός…

ΑΕΚ