Ο Ερρίκος Σουλολλάρι γράφει για την εικόνα της ΑΕΚ κόντρα στον ΠΑΟΚ και σχολιάζει την εκπληκτική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε στην Αγιά Σοφιά

Μεσοβδόμαδα χθες και όμως από τις 5 το απόγευμα η Φιλαδέλφεια θύμιζε Κυριακή. Ο καιρός ήταν ειδυλλιακός και όσο περνούσαν οι ώρες τόσο γέμιζαν οι καφετέριες και οι δρόμοι της Νεας Φιλαδέλφειας από  μικρούς και μεγάλους Ενωσίτες. Παρατηρούσα κυρίως τα μικρά παιδιά που ανυπομονούσαν να μπουν στο γήπεδο και να δουν την αγαπημένη τους ΑΕΚ. Αυτή τη χαρά που μια ολόκληρη γενιά δεν την έζησε! Και αναφέρομαι στη δική μου γενιά, η γενιά των 90΄ που έζησε τις δυο πιο μαύρες κηλίδες στην ιστορία της ΑΕΚ. Το γκρέμισμα του Νικό Γκουμάς και τον υποβιβασμό της ομάδας!  Για μένα η μεγαλύτερη αδικία- έγκλημα ήταν η κατεδάφιση του σπιτιού μας, καθώς από εκεί και πέρα τίποτα δεν ήταν το ίδιο. Μέχρι που τα όνειρα μας έγιναν πραγματικότητα και αυτό που βιώνουμε φέτος δεν έχει προηγούμενο και ακόμα είμαστε στην αρχή.

Επί της ουσίας,  για να πάμε και λίγο στην χθεσινή υπέροχη μέρα, στο αγωνιστικό σκέλος θα σταθώ πολύ λίγο διότι δεν υπάρχουν πολλά να σχολιάσεις μετά από μια τόσο γεμάτη εμφάνιση! Τι να πεις για τον Γιόνσον που ακόμα τρέχει, για τον Τσουμπέρ που βρήκε τον παλιό καλό εαυτό του , για τον Μουκουντί που είναι μια ήρεμη δύναμη στην άμυνα, για τον ακούραστο Χατζισαφί που έσβησε τον Κωνσταντέλία, για τον Φερνάντεζ που έβαλε εκείνο το μαγικό γκολ σαν κερασάκι στη τούρτα. Μιλάμε για εκπληκτική εμφάνιση. Η Ένωση δεν άφησε κανένα περιθώριο αντίδρασης  στον ΠΑΟΚ ο οποίος έπαιζε συνεχώς με τον χρόνο για να περάσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το μαρτύριο του.

Ένα μαρτύριο το οποίο δεν μπορούσε να το αποφύγει καθώς η ΑΕΚ του Αλμειδα έπαιζε με τέτοια ορμή και πίεση μπροστά που αν ήταν πιο εύστοχή στις τελικές τις προσπάθειές το σκορ θα έπαιρνε διαστάσεις διασυρμού. Ωστόσο η ΑΕΚ μετά και το εύκολο 2-0 στο 28΄ άρχισε να κάνει και διαχείριση δυνάμεων ενόψει Λεωφόρου. Όμως μέσα σε αυτή τη διαχείριση  οι κιτρινόμαυροι προσφέραν γκολ και θέαμα σε ένα βράδυ που θα μας μείνει αξέχαστο καθώς μετά από χρόνια κερδίζουμε ένα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ με σκορ 4-0.

Βραδιές που  τα τελευταία 3 χρόνια τα είχαμε ξεχάσει και μάλιστα είχαν γίνει και εφιάλτες μας καθώς όλα αυτά τα χρόνια είχαμε χτίσει ένα αρνητικό σερί με τον ΠΑΟΚ που χθες έλαβε τέλος για τα καλά. Γιατί το να έρχεται ο ΠΑΟΚ και να χάνει με σκορ 4-0 μέσα στη Νεα Φιλαδέλφεια είναι το φυσιολογικό και χθες επανήλθε η τάξη. Χθες συγκεκριμένα, είδαμε μια ΑΕΚ βγαλμένη από τα πιο τρελά μας όνειρα. Έτσι ακριβώς ονειρευόμαστε την ΑΕΚ, να παίζει όμορφο και ελκυστικό ποδόσφαιρο και να διαλύει τον αντίπαλο.

Φέτος πραγματικά ζούμε σε ένα όνειρο που μακάρι να ολοκληρωθεί με το καλύτερο τρόπο κατακτώντας το ντάμπλ! Είναι κρίμα αυτή ομάδα του Αλμειδα να μην πάρει το πρωτάθλημα. Αν υπάρχει ποδοσφαιρικός θεός θα αποδώσει δικαιοσύνη. Όπως και να έχει η ΑΕΚ οφείλει να προχωρήσει έτσι μέχρι τέλους και είμαι σίγουρος πως δεν θα βγει χαμένη. Αυτή την ΑΕΚ που είδα χθες αλλά και στο Φάληρο είναι πολύ πιθανό τη Κυριακή να φύγει με το διπλό.

Τώρα να σταθώ στο κομμάτι της κερκίδας! ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟΣ  ο κόσμος! Ακόμα και στο ημίχρονο δεν σταματούσε να τραγούδα! Απίστευτο αυτό που είδαμε χθες στην Αγιά Σοφιά. Όπως απίστευτη ήταν και η ατμόσφαιρα λίγο πριν την έναρξη του ματς, όπου έκλεισαν τα φώτα και έβλεπες παντού τα κινητά να φωτίζουν τις εξέδρες και τον κόσμο να τραγούδα. Μιλάμε ανατρίχιασα με το θέαμα!

Για του λόγου το αληθές όταν το γήπεδο ήταν ακόμα στα μπετά δεν περίμενα και δεν φανταζόμουν ότι θα ήταν τόσο υπέροχα να βλέπεις την ΑΕΚ να σκορπά στους τέσσερις ανέμους τον ΠΑΟΚ και να  βιώνουμε τέτοια εκπληκτική ατμόσφαιρα. Για αυτό το γράφω και το ξανά γράφω πως το ευχαριστώ στον Μελισσανίδη είναι λίγο για όλα αυτά που βλέπουμε φέτος και να φανταστείτε πως ακόμα είμαστε στην  αρχή.

photo credit Marios Vasilopoulos