Ο Θοδωρής Γεωργάκης γράφει για την πίεση που φέρνει ο χρόνος στον Μιλόγεβιτς μετά και την κακή εικόνα της Ένωσης στη Τούμπα 

Ο χρόνος απ’ τον Αριστοτέλη μέχρι την σημερινή φυσική επιστήμη δεν είναι μια αφηρημένη έννοια, αλλά είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την κίνηση, είναι ένα μη χωρικό συνεχές γραμμικό στο οποίο τα γεγονότα και η κινητικότητα συμβαίνουν με εμφανώς μη αναστρέψιμη κατάσταση…

Έχοντας κατά νου τούτη την ακροθιγώς Αριστοτελική έννοια του χρόνου θα συμπεράνουμε πως ο αιτούμενος κάθε φορά χρόνος, σε οποιαδήποτε έκφανση της ζωής, δεν είναι απόλυτο πως οδηγεί στην ανάκαμψη και στην πρόοδο, μπορεί να οδηγήσει και στην τελμάτωση και στην καταστροφή…

Αν τούτα τα ανωτέρω πανθομολογούμενα από κάθε εχέφρονα άνθρωπο τα προσιδιάσομε και στον χώρο του ποδοσφαίρου, όπου, κατά κανόνα, γίνεται η επίκληση του χρόνου και δόστου ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΧΡΟΝΟΣ και τα τοιαύτα, τότε τα απότοκα αυτής της χρονικής πίστωσης σαφέστατα δολιχοδρομούν μεταξύ επιτυχίας και αποτυχίας…

Άρα ο χρόνος, ειδικά στο ποδόσφαιρο δεν αποτελεί άλλοθι για οποιαδήποτε πορεία θετική ή αρνητική… Ως εκ τούτου μάλλον αδόκιμος φαντάζει ο όρος ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΧΡΟΝΟΣ και το φρονιμότερο είναι να μιλάμε για την απόκτηση εμπειριών…

Επομένως και ποσοτικά και ποιοτικά στο θέμα της ΑΕΚ δεν μπορεί κανείς να καθορίσει τον χρόνο για την δημιουργία καλής ομάδας και επί πλέον να έχει κατά νου αυτό που εισαγωγικά σημειώσαμε πως, ενίοτε, ο χρόνος έχει και χαρακτηριστικά πισωγυρίσματος…

Θαρρώ, λοιπόν, πως και σε τούτη τη συγκυρία, όπου η απόκτηση πολλών νέων παικτών, που φέρνει στο προσκήνιο για τον προπονητή Μιλόγεβιτς το αίτημα του ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, μάλλον, και ουδείς στέργει άγγελο κακών, οδηγεί στην ΑΕΚ της ήσσονος προσπάθειας…

Και η ΑΕΚ αγαπητοί φίλοι δεν είναι ένα απλό ποδοσφαιρικό μέγεθος που αρκείται σε μια καλή θεσούλα, σε αυτή την ήσσονα προσπάθεια… Ταυτοτικά εμπεριέχει, σαν προσφυγογεννημένη, το ρηξικέλευθον και το αντάρτικο στα σπλάχνα της…

Και τούτη την ταυτοτική παράμετρο δεν φροντίζουν να την μεταλαμπαδεύσουν σε κάθε νέο προπονητή που έρχεται, έτσι δείχνουν τα πράγματα τουλάχιστον… Είναι διαφορετικό, κύριοι, να είσαι ΑΕΚ… Όποιος προπονητής το ενστερνίσθηκε πατώντας το πόδι του στη Νέα Φιλαδέλφεια μεγαλούργησε… Όποιος δεν πήρε χαμπάρι ατή την ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ της ΑΕΚ, βολόδερνε στη μετριότητα μέχρι να τεθεί οριστικά εκ ποδών…

Η δεκαπενταετής ενασχόλησή μου με το ρεπορτάζ της ΑΕΚ με έχει οδηγήσει σε ένα σταθερό, ως εκ τούτου, συμπέρασμα, πως όσες φορές ήταν διάχυτο το αίτημα στο ρεπορτάζ της ΑΕΚ για παροχή χρόνου σε κάποιο προπονητή, κατά κανόνα αυτός αποτύγχανε και έφευγε κακήν κακώς…

Θέλετε ονόματα για να πάμε πιο βαθιά στον χρόνο: Άντερσον, Στεσλ, Μπάρνγουελ,, Σενέκοβιτς, Χάλαμα, Φαφιέ, Γεωργιάδης, Αλέφαντος, Βεσελίνοβιτς, Στεπάνοβιτς, Τουμπάκοβιτς, Παθιακάκης, Δώνης, Μοράϊς, Ουζουνίδης, Καρντόσο, οι πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις!!!

Αντίθετα όσοι ήρθαν με θάρρος και παρρησία γιατί απλά πίστευαν στον εαυτό τους, το μόνο που δεν ζήτησαν ήταν Ο ΧΡΟΝΟΣ. Ντελικάτα και με καντάρια αυτοπεποίθηση προχώρησαν και μεγαλούργησαν, άσχετα αν πήραν τίτλους ΄ή όχι, άσχετα αν είχαν καραβιές νέων παικτών στο ρόστερ τους, τουλάχιστον παρουσίασαν μια ομάδα με νοοτροπία νικητή, που έπαιζε με την κάμα στα δόντια.

Θέλετε και πάλι να πάμε βαθιά στον χρόνο και να δούμε ονόματα; Ράουχμαλ, Νεγρεπόντης, Μπίμπι, Τζανετής, Τσάκναντι, Στάνκοβιτς, Φάντροκ, Τσαϊκόφσκι, Σταματιάδης, Μπάγεβιτς, Ραβούσης, Φερέρ, Πογέτ, Μανωλάς, Χιμένεθ!

Προσωπικά θα πάω κόντρα σε όσα ακούγονται περί χρόνου και δόστου πάλι χρόνου για την σημερινή ΑΕΚ. Είμαι ένθερμος θασιώτης του δόγματος του Μπάγεβιτς έτσι όπως το εξέφρασε προ ημερών πως Η ΑΕΚ ΠΑΕΙ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ. Και του δόγματος του Αντρέ Σιμόες, έτσι όπως τους το είπε μπάλα σκέτα στα αποδυτήρια… Ή νικητές, ή λούζερς…΄Όλα τα άλλα είναι άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε και προφάσεις εν αμαρτίας… Και πόσο μου δίνει στα νεύρα αυτή η καταραμένη φράση το Μάη θα κάνουμε ταμείο… Τα ταμεία είναι γι τους αδύνατους…

Άπειρες φορές στο παρελθόν συνέβη ότι και με τους προμνημονευθέντες προπονητές, έχουν έρθει παιχταράδες στην ΑΕΚ Έλληνες και ξένοι και έπαιξαν απ’ την πρώτη ώρα που πάτησαν το πόδι τους στη Νέα Φιλαδέλφεια, χωρίς να επικαλούνται τα φληναφήματα του ΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ…

Έχουν πληροφορηθεί οι σημερινοί φίλοι της ΑΕΚ, για να αναφερθώ μόνο σε δύο χαρακτηριστικότατες περιπτώσεις, πως ο μεγάλος Τόνι Σαβέβσκι ήρθε Πέμπτη οδικώς απ’ τα Σκόπια και την Κυριακή πρωτόπαιξε στο Αλκαζάρ, νομίζω, και ήταν ο κορυφαίος του αγώνα, πράγμα που έκανε κάθε Κυριακή πάνω από δέκα χρόνια στην ομάδα; Έχουν πληροφορηθεί πως ο Οκόνσκι ήρθε απ’ το Αμβούργο και απ’ το πρώτο του λεπτό γλεντούσε τους αντιπάλους και τους ντριπλάριζε και μέσα σε έναν τηλεφωνικό θάλαμο σημειώνοντας απίθανα γκολ;

Αν είν’ ο τράγος δυνατός δεν τονε στένει η μάντρα… Oι Κρητικοί με την θυμόσοφη παροιμία τους έχουν απόλυτα δίκιο…

Δηλαδή πόσο χρόνο θέλει η τωρινή ΑΕΚ και το τεχνικό της επιτελείο να αντιληφθεί αυτό το πανηγυράκι που στήθηκε στην Κρήτη και στην Τούμπα; Ειδικότερα στην Τούμπα…