Ο ποδοσφαιρικός κόσμος αλλάζει και μένει σ’ εμάς να τρέξουμε να τον προλάβουμε. Παίχτες που τη μια χρονιά είναι πολύ καλοί και την επόμενη έχουν πιάσει ταβάνι. Υποτιμημένοι παίκτες οι οποίοι έχουν δώσει πάρα πολλά στην ομάδα τους, ίσως περισσότερα απ’όσα περίμεναν κάποιοι, όμως είναι και αυτοί που τα «ακούνε» στην πρώτη στραβή. Ένας από αυτούς είναι ο Μιχάλης Μπακάκης.

Η αλήθεια είναι πως τα έζησε όλα πολύ γρήγορα. Δεν μπόρεσε να βιώσει την πραγματικότητα του ποδοσφαίρου που ήθελε λόγω της μεταβατικής κατάστασης της ΑΕΚ. Στην πρώτη του χρονιά, με την ΑΕΚ να βρίσκεται στην Β εθνική, υπέστη έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό. Επανήλθε και από τότε μόνο ανοδική πορεία έχει. Η σεζόν 2017-18 ήταν η καλύτερη της καριέρας του και πολλοί λένε πως ο πραγματικός mvp της Ένωσης σε εκείνο το πρωτάθλημα, που εν τέλει πήρε, ήταν αυτός.

Λίγους μήνες πριν γίνουν αυτά, ο Μπακάκης είχε δηλώσει: “Στόχος μου είναι να κατακτήσω το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ και να επιστρέψω στην εθνική ομάδα. Μέχρι σήμερα δεν έχω δώσει στην ΑΕΚ όσα μπορώ να δώσω”. Και έτσι ένιωθε. Είχε γυρίσει από έναν τεράστιο τραυματισμό και ήταν μεταξύ πάγκου και εξέδρας.

Περίπου έναν μήνα πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από εκείνη την δήλωση – υπόσχεση, η ΑΕΚ ήταν στην κορυφή της βαθμολογίας και ο Μπακάκης έχει και πάλι στα χέρια του κλήση για την εθνική ομάδα. Αναπόσπαστο μέρος του αήττητου της Ευρώπης και φυσικά του πρωταθλήματος καθώς είχε συμπληρώσει 43 συμμετοχές σε Ελλάδα και Ευρώπη παίζοντας και στις τρεις θέσεις της άμυνας με την ίδια ευκολία και αποτελεσματικότητα.

Μετά από εκείνη την χρονιά οι περισσότεροι θέλουν τον Μπακάκη να έχει αδειάσει και να μην έχει να δώσει κάτι παραπάνω στην ΑΕΚ. Κατά την γνώμη μου, όλη η ΑΕΚ είχε αδειάσει. Ήθελε μια αλλαγή. Μια ανάσα.  Συν τοις άλλοις, ο Μπακάκης έβλεπε και πολλούς να φεύγουν από την ομάδα. Όπως τον Μανόλο, τον Λάζαρο και στο τέλος της χρονιάς «έχασε» τα φιλαράκια του στα αποδυτήρια, τον Ανέστη, τον Μπακασέτα και τον Λαμπρόπουλο.

Όλοι αυτοί ήταν μια παρέα. Ή καλύτερα μια επένδυση που έγινε παρέα. Για την ΑΕΚ ο Μπακάκης αποτελεί μια επένδυση. Όπως επένδυση ήταν κι οι Μάνταλος, Λαμπρόπουλος. Μπακασέτας, Λάζαρος, ο Ανέστης πρώτα και μετά ο Μπάρκας. Παίκτες Έλληνες, με την προοπτική δημιουργίας ελληνικού κορμού, που θα αποτελεί “αιμοδότη” της Εθνικής ομάδας.

Ο καλός Μπακάκης είναι πολύ σημαντικός τόσο για τα αποδυτήρια όσο και την δεξιά πλευρά της άμυνας της ΑΕΚ. Όμως είναι και καταδικασμένος, μαζί με τον Μάνταλο και τον Σιμόες, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά να τα ακούνε αυτοί να προσπαθούν να μην τα μεταδίδουν στην υπόλοιπη ομάδα.

Σήμερα, στα 29 του, είναι βασικό γρανάζι στη νέα Εθνική του Φαν Σίπ και όλοι θα έλεγαν πως μπαίνει στην καλύτερη ποδοσφαιρική του ηλικία. Και έτσι έπρεπε να είναι.